نمایش›هیچ، میان ما

شعف در اتمسفر "بودن"

چقدر ناممکن است لحظاتی که غرق در احساس "وجود داشتن" را تجربه کردم،در چارچوب زبان،به زنجیر کشم.این ناب ترین نوع مواجهه با هنر است.هنری که نه در تفسیر و نه در توضیح لحظه ها،بلکه با سُر دادنت درون اتمسفر خود،تو را در مواجهه با خودت ،بازتعریف می کند. بدن هایمان، ملغمه‌ای از لحظه هایی است که خود و پدرانمان و پدرانِ پدرانمان و پدرانِ پدرانِ پدرانمان و .... زیسته اند و اکنون در انتظار کامل ترین لحظه ی بودن،یعنی مرگ،زندگی را مصرف می کنند.
این ابدیّت داره میکُشه انسانُ.

همین :))

پ ن: سیاوش پاکراه(کارگردان) ،اجراگران را در تمامی لحظه ها سهیم کرده و باعث حضور حداکثری آنان در طول اجرا شده که بسیار بسیار قابل ستایش ... دیدن ادامه ›› است.اجراگر موسیقی، خود به تنهایی میتواند ساعت ها بخاطر این حضور مهیب،تماشا شود.مصطفی لطیفی خواه و امیر تک فلاح درحداکثر بیانگری لحظه های خود قرار دارند.میلاد حکمت با حضور خود،ساحت جدیدی به کار اضافه میکند.محمد هادی غضنفری! دییونیزوس از لذت تماشای لحظه های تو، در اُلَمپ شراب می نوشد.