«بیداری خانه نسوان» نمایشنامهای دربارة زنان نمایشنامهنویسی است که از زندگی خود چیزی غیر از روزمرگی میخواهند، زنانی که از عقبماندگی و در پستو ماندن به تنگ آمده و خواهان تجدد و پیشرفت خود و کشورشان هستند. این زنان در خانهای که نامش را «بیداری خانه نسوان» گذاشتهاند، به سرپرستی مدحت، زنی تجددخواه و از فرنگ برگشته دور هم جمع شدهاند مدحت که سالها دور از کشور زندگی کرده و به تحجر جامعه آشنا نیست؛ مبنی بر دعوت زنان ترقیخواه برای کسب هنر درامنویسی و آشنایی با علم، هنر و یک آگهی معرفت روز جهان در روزنامه (یومیة آنزمان) منتشر میکند، تا زنان را در خانة خود، به رایگان درس دهد و زمینه را برای پیشرفت جامعة حاضر فراهم کند. زنانی که وارد این بیدارخانه میشوند به ظاهر برآمده از طبقه بالای جامعه هستند، اما این تنها لایة بیرونی تمامی این آدمهاست. لایهای که پشت آن تفکری عقبافتاده و زنستیز قرار دارد، تفکری که در آن زن تنها به مطبخ، حرمسرا و... تعلق دارد.
موسیقی نمایش با آهنگسازی و انتخاب نیلوفر روحی بصورت زنده و گروهی نواخته میشود.