«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
مجتبی جان نه من نه علی این دو تا رو با هم مقایسه نکردیم بحث سر این بود که محسن تنابنده که بازی های خوبی مثل این فیلم رو داره چطور در ایران برگر بازی می کنه!
والا ابرشیرجان، من اولش این رو به زبان منطق صوری نوشته بودم که البته وقتی یه بار مرورش کردم خودمم چیزی ازش نفهمیدم و تصمیم گرفتم به این شکل بالا درش بیارم؛ حالا اگه بخوام به زبون عادی ترجمهاش کنم تقریباً این میشه:
{چه بلایی سر فرهنگ و هنر این مرز و بوم اومده که فیلمسازی که زمانی «شیر سنگی» رو ساخته بود، به ساختنِ «ایران برگر» میرسه؛ انگار که اون «شیر» پس از گذشت سالیان تبدیل به «...» بشه.}
از خدا که پنهون نیست از شما چه پنهون، خیلی جلوی خودم رو نگهداشتم که از الفاظِ ناجور ... دیدن ادامه ›› استفاده نکنم، فقط همین رو عرض میکنم که این فیلم بیش از هر چیز منو به این فکر واداشت که ما به کجا چنین شتابان در حرکتیم؟ ابتذال فرهنگی ما یعنی تا کجاها ممکنه پیش بره؟ چرا حتی کسانی که زمانی سرشون به تنشون میارزید، امروزه روز حتی برای تصویر نیکی که از خودشون در اذهان مردم و تاریخ به جا گذاشتهاند ارزش قائل نیستند؟ آیا غم نان فقط عامل این ابتذال و سقوط آزاده؟ چه چیزی باعث میشه که یک هنرمند به هر خفتی تن بده؟
یک هنرمند حق داره اثرِ ضعیف هم بسازه (نمونهاش هم آثار اخیرِ مهرجویی و کیمیایی)، اما حق نداره به شعورِ مخاطبش توهین بکنه.
و نکته آخر این که ابرشیرجان، من و اجدادم تا به نئاندرتال اول، همواره رعیتزاده بودهایم، نه خان ؛)
مجتبی عزیز البته پرولتار بودن افتخاری است.....اما شما همیشه خان هستید )
و واقعا جای تاسف داره....و شاید همه اش مشکل غم نان نباشد...
یاد مرحوم بونویل می افتم که در سن 75 سالگی فیلم شاهکار وپر از ایده های نو ی شبح آزادی را می سازد که بعد نزدیک 40سال ایده های نابی را ازش تاثیر می گیرند.... اونوقت بعضی از فیلمسازهای ما بعد از 70 سالگی آثاری مثله چه خوب برگشتی ! رو می سازند.... به این می گن جبر جغرافیایی؟
ابرشیر عزیز، همکلامی با تو منو به یاد این مصراع لسانالغیب میاندازه «آنکس است اهل بشارت که اشارت داند» و چه خوب که میشه از محضر اهل اشارتی چون جنابِ شما بهره، برد. دقیقاً شاید امروز دیگه چندان مُد نباشه ولی همواره پرولتار بودن افتخاره.
امیدوارم فیلم رو بزودی ببینی تا متوجه نگرانی من بشی... موج جدیدی از نئولمپنیسم، کلاه مخملیهایی که مثل قارچ در سطح جامعه سبز میشن و این بار نه بخاطر شرف و ناموس، که بخاطر منافع شخصی عربدهکشی میکنند و جالبه که در سینما و تلوزیون و... تکثیر میشن!
راستی... من هم از ستایندگان بونوئل هستم.