نمایش›که

خلاصه: این اجرا کلاژی از ادبیات روز جهان ( عباس تعلبندیان،بکت، کامو، وودی آلن ...) ، تصاویر ویدیویی و یک اجرا بی کلام است که به حال و روزانسان می پردازد و به او تلنگری توهین آمیز می زند که کمی فکر کند و بیندیشد. انسانی که گویا خود را در جایی از این جهان جا گذاشته و به سرعت در حال جلو رفتن است.این نمایش بر اساس خط داستانی کلاسیک پیش نمی رود و شاید بتوان گفت با یک اجرا به شیوه پست مدرنیزم با لایه هایی از ابزورد که محتوایی فلسفی اجتماعی دارد، روبرو هستیم