مانوس _ پناهگاهی بی سر پناه
نازنین سهامی زاده کارگردان نمایش ""چشم در برابر چشم"" اینبار نیز روایتی مستند را به روی صحنه برده است.
مانوس روایتی است مستند از مهاجرانی که با رویای یک زندگی ایده آل و بهشتی, دل به دریای مهاجرت غیرقانونی زده و متاسفانه سر از ناکجاآبادی به نام مانوس در می آورند.
مانوس با زبان مونولوگ و پاس کاریهای به موقع اجرا میشود.
نمایش یک راوی اصلی دارد؛ خبرنگاری که خود اسیر مانوس شده و قصه و روایت مهاجران اسیر را به شیوه گزارشی بیان میکند.
طراحی صحنه مینیمال است و مخاطب شاهد حضور تعداد زیادی گالن است که هم نقش چمدان مهاجران را ایفا میکنند و هم نقش مَسنَدشان
... دیدن ادامه ››
را....
مسندی که به گالنهای ذخیره منبع انفجار شبیه است و هر آن با احتمال انفجارش خبر از نقش برآب شدن رویاهای مهاجران را به دنبال دارد.
از طرفی همین دووجهی بودن استفاده از گالنها بهترین معنای سرگردانی و خانه به دوشی و آوارگی مهاجران را انتقال میدهد.
لباس بازیگران خاکستری است و رنگی خنثی دارد. استفاده از این رنگ خنثی و مایل به سرد، گویای یاس و ناامیدی و دل بریدن از آینده ای روشن و مشخص در دل مهاجران است.
در اثنای اجرای نمایش، مخاطب با تصاویر ویدیویی مواجه است که واقعی است و تصاویری گویا از شرایط نابهنجار زندگی مهاجران اسیر در کمپ...
اغراق نیست اگر بگویم یکی از بزرگترین نتایجی که تماشای نمایشهای مستند برایم به دنبال دارد این است که از قضاوتهای عجولانه دست برداشته و با نگاه ملایمتر و گاهاً مهربانتری قضایای پیرامونم را بنگرم.
برای نازنین سهامی زاده عزیز و جوان و گروه خوبشون آرزوی موفقیتهای بیشتر و بزرگتری را دارم.