اگر این تئاتر در تئاتر گلریز اجرا میشد، تکلیف همه روشن بود هم بازیگران و هم تماشاگران
تاخیر و بی نظمی در شروع اجرا، صندلی های بیشماره که البته از تیوال با شماره خریداری میشود، اضافه کردن صندلی به سالن و مخصوصا جلوی ردیف 1، همسطح بودن 3 ردیف اول و ... به مدیریت ضعیف مجموعه برگزارکننده برمیگرده.
بهتره از نمایش چیزی نگم چون همه چیز را احمد مصوری گفته.
من نمایش رو 2 شنبه دیدم و بسیار پشیمانم که وقتم را در ترافیک نیاوران برای دیدن این نمایش هدر دادم.
امشب این نمایش رو دیدم. اگر سینما بود احتمالاً بعد از 15-20 دقیقه ابتدایی سالن رو ترک می کردم اما صرفاً به احترام عوامل نمایش تا انتها ماندم.
کمدی (شاید بیشتر لودگی) از هر حیث سطح پایین. به نظرم مخاطب این نمایش نوجوانان هستند نه اشخاص بالغ. همچنین برخی شوخی ها (مثل بخشی که شاگرد نقاش از بیرون صحنه وارد می شه و خطاب به مرد زن نما می گه "از این نباید آویزون شی" و زیپ شلوارش رو می کشه بالا) حقیقتاً زننده بودند. معتقدم به شعورم توهین شده و وقتم اتلاف شده.
ردیف های صندلی های سالن تقریباً در یک سطح بودند و تماشاگران ردیف های 2 به بعد صحنه را به سختی می دیدند.
من این نمایش رو هفته گذشته دیدم. از چند جهت لازم دیدم که درباره نمایش مردان بیوه نظرمو به دوستان دیگه هم منتقل کنم.
کلیت نمایش به نظر می رسه از اون دسته از کمدی های عوام پسند باشه. گرچه ظاهرا کارگردان سعی کرده یه مقداری به تئاتری ها هم فرصت نگاه کردن بده(مثل پایان بندی اش و ایده جالب زدن آئینه به صورت زن و مرد) ولی خب! به عنوان یه تماشاگر ، کلیت اجرا رو من دوست داشتم
بعد از مدتها توی کارهای کمدی بازی های یه کم متفاوت نسبت به کارای دیگه دیدم
خصوصا آقای میری و خانم داداش زاده. بقیه بازیگرام همگی سعی کرده بودن همه توانشون رو بزارن. اینو می شد از انرژیشون بعد اجرای کار بیرون در سالن حس کرد.
اما به نظرم عنصری که این نمایش ضربه زده ، ناهمخوانی کارگردانی با جغرافیای متنه.متن یه متن ایتالیایی سر پاست که به یه دراماتورژی ایرانی تند و تیز نیاز داره. ضرباهنگ اجرا گرچه بالاست ولی ایتالیایی بودن کار یه مقداری نادیده گرفته می شه و این مستقیما به نگاه کارگردان مربوطه. و از این حیث معتقدم کارگردانی نمایش ، اونچنان قوی نیست و بهش اشکالات جدی وارده.
از بچه های این نمایش به خاطر چند دقیقه ای که باعث می شن آدم از دنیای پیرامونش جدا بشه ممنونم