فیلم›مرگ یزدگرد

زن: اگر روانِ پادشاه این‌جاست پس بگذار تا نفرین مرا بشنود. بسوزی ای روان ـــ
[آسیابان دهانِ او را می‌گیرد.]
موبد: دور باد افسونِ افسونی، دور باد دشنامِ دشخوی، دور باد پلیدیِ پلیدان، راندمش به شش‌گوشه‌ی زمین، هزار دستِ او را به این نیایش بستم!
زن: [خود را آزاد می‌کند] گوش‌های خود را بگیرید تا نشنوید، زیرا من به دنبالِ بدترین ناسزاها می‌گردم!
سردار: بس کن ای زن! من دیگر برنمی‌تابم که به روانِ پادشاه ناسزا گفته شود.
سرکرده: می‌شنوی زن؟ این سروران خوش ندارند که ناسزا بشنوند.
سردار: و نیز دشنام!
زن: آیا دشنام و ناسزا هم سرمایه‌ی بزرگان است که هر گاه که بخواهند خرج می‌کنند؟ نه، این سنگ و کلوخی است بر زمین‌ ریخته که من نیز می‌توانم چند تایی از آن را به سوی شما پرتاب کنم.

(#بهرام_بیضایی. مرگِ یزدگرد [نمایش‌نامه]. تهران: روشنگران و مطالعاتِ زنان. ۱۳۹۳. چاپِ ۱۱. صفحه‌ی ٢٠-٢١.)

فوق العاده قشنگ بود مخصوصا آن دیالوگ که سوسن تسلیمی میگه :موعظه را کم کن موبد ،اندکی بر آن نان 🍞 بیفزا،مردمان گرسنه اند. واقعا بهرام و سوسن نابغه سینما تیاتر ایران بودند