مخاطبان گرامی، پیرو اعلام عزای عمومی، به آگاهی میرسد اجرای همه نمایشها و برنامههای هنری به مدت یک هفته از دوشنبه ۳۱ اردیبهشت تا پایان یکشنبه ۶ خرداد لغو شد. خریداران محترم این سانسها لطفا منتظر اطلاعرسانی بخش پشتیبانی تیوال از طریق پیامک باشند.
من حرفی برای گفتن ندارم ...دنبالشو نگیر حکایت ناکامی های روابط انسانی بین دو زوج است نمایشی با چاشنی طنز . در این نمایش سینا رازانی ،الهام جعفر نژاد ،علا محسنی ،امیر جوشقانی ،نسیم ادبی وپریسا مقتدی ایفای نقش می کنند . دراین نمایش علی زارعی به عنوان دستیار کارگردان ،مجید حمزه به عنوان طراح صحنه حضور دارند . نمایش من حرفی برای گفتن ندارم ....دنیالشو نگیر همه روزه بجز شنبه ها ساعت 19 وبه مدت 75 دقیقه درتالار سایه مجموعه تیاتر شهر به صحنه می رود . اجرای نمایش من حرفی ندارم ......پنج شنبه و جمعه ها دو اجرایی است اجرای اول ساعت 19 و اجرای دوم ساعت 21
توجه: به دلیل بازسازی حریم تئاترشهر، ورودی همه سالنها، تا اطلاع بعدی از پیادهروی خیابان ولیعصر (عج) است. برای دیدن مسیر لطفا اینجا را کلیک کنید.
عکسهای پایه
مکان
تقاطع خیابان انقلاب و ولیعصر (عج)، مجموعه فرهنگی و هنری تئاترشهر تلفن:۶۶۴۶۰۵۹۲-۴
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
با اینکه بر روی زمین و در شرایط بد سالن این تئاتر را دیدم اما راضی بیرون آمدم.با نظر سایر دوستان در مورد موسیقی و دکور خوب کاملا موافقم ، بازی ها هم خیلی خوب و روان بود.به همه دست اندرکاران خسته نباشید می گویم.
درود
شاید به واقع نکته قابل تقدیر در این اجرا بیش از بازیها ، شیوه ادغام این دو داستان از مجموعه داستانهای رمی ست . به خصوص برای کسانی که پیش از این نمایش ، متن داستان ها را خوانده و به نحوی با این مجموعه آشنا بوده اند این مسئله محسوس تر خواهد بود .
در بخشهایی از نمایش با حرکات بازیگران، طنز داستان رنگ سبکی و بی محتوایی به خود میگیرد و این جای تاسف است .
سپاس
سلام
نوآوری در اجرا، بازی های بسیار خوب بازیگران خصوصا خانم جعفر نژاد از ویژگی های خوب این نمایش هستند. صحنه رویارویی پدر و پسر چیزی را به نمایش اضافه نمی کند. به عنوان یک نمایش طنز، بار طنز را تماشاگران بیش از نمایشنامه به دوش می کشند و اگر به عنوان اثری روانشناختی به نمایش نگاه کنیم هم داستان و هم بازی ها مناسب هستند.
سپاس