نمایش›ناتمام

نقش آفرینی: به نظرم بازی آقای آهنین جان صرفا به خاطر اینکه خود نقش بیشتر بار طنز نمایش رو به دوش می کشید و در کل نقش برون گرا و دارای اکت زیادی بود اینقدر در قیاس با سایر نقش ها به چشم آمده و گرنه بازی ها در یک سطح و نسبتا خوب بود. در ارتباط با بازیگران فقط یک نکته می مونه که اون هم تاسف بابت اینکه چرا بابت نقش پسر خانواده یک بازیگر واقعا نوجوان انتخاب نشده!؟ البته منکر بازی قابل قبول بازیگر کار و تلاشی که برای به ثمر نشاندن این نقش صرف کرده بود نمیشم ولی یک سری لحظات و کنش ها و واکنش ها از این نقش سر می زد که صرفا از بازیگر نوجوان سال قابل پذیرش بود و فیزیک بازیگر ناخواسته مانعی بین پتانسیل های نقش و مابه ازای واقعی بود.
متن و اجرا: نیمه اول نمایش سرعت تبادل دیالوگ خیلی بالا بود و جو غالب هم خشن و پرخاشگرانه بود. که به نظرم چون زمینه سازی خوبی به لحاظ داستانی انجام نشده بود. دلیل این کار برای تماشاگر مشخص نبود. اما از نیمه به بعد فضا منطقی تر شد.
یکی از مشکلاتی که شخصا با اکثر نمایش ها دارم و این یکی هم مستثنا نیست، مساله فیل هوا کردنه. اینکه کارگردان و نویسنده (با نیت خیر) می خوان توانایی هاشونو اثبات کنن و برای این کار اثر رو از انواع و اقسام ایده ها و معضلات و مباحث مختلف انباشته می کنند و نتیجه این میشه که اثر به جای تمرکز بر چند ایده و مضمون اصلی در بین ایده ها و معضلات متعدد شخصیتها غوطه ور می شه و سر رشته کار از دست صاحب اثر خارج میشه. و رشد عمقی و عمودی جای خودش رو به گسترش افقی و پراکندگی میده. مثلا مشکلاتی که شخصیت زن داستان باهاش روبرو بود: اعتقاد به خرافات، دهن بین بودن، مشکلات در برقراری رابطه با فرزند نوجوان و همچنین همسر، مشخص نبودن موضع کاراکتر در قبال هنر و آینده هنری اش. تازه این ها مربوط به قبل از ورود شخصیت مرد مهمان بود. یا مساله تصاویر ویدئویی که بر پرده ها پخش می شد. اینکه استفاده از مدیوم های دیگر در تئاتر امکان اتفاق های بدیعی را بوجود می آورد شکی نیست ولی بباید بجا و موجه نیز باشد. در همین تئاتر ... دیدن ادامه ›› نیمه تمام این فیلم ها تقریبا هیچ اطلاعات یا بعد خاصی بیشتر از دیالوگها و متن روایی اثر به تماشاگر عرضه نمی کرد و به همین دلیل به نظرم کاملا اضافه بود.
اما در کل باید به همه ی اعضای گروه بابت تلاشی که کرده بودند تا درام خانوادگی-اجتماعی شریفی به مخاطب عرضه کنند تبریک گفت. حقا می توان به خانم تیرانداز بابت کارگردانی اثر نمره قبولی داد.