درباره این نمایش:
این تراژدی یکی از قدیمی ترین تراژدی های دنیاست که خوانش معاصر هم دارد. در واقع در این اثر اینطور بیان می شود که با یک اشتباه کوچک چه فجایعی می تواند به بار بیاید، چه جان هایی ممکن است گرفته شود و چه قهرمان هایی بمیرند. در مونولوگی که در پایان اجرا می شود هم حرف از اینهمه جنگی است که اطرافمان را گرفته است و ما تنها راه نجات بشر را صلح می دانیم.
این نمایش که میان زبان امروز و زبان آرکائیک حرکت می کند، در دیالوگ نویسی از زبان آرکائیک استفاده شده است اما به گونه ای که مخاطب امروز آن را به سرعت درک کند. عقیده نویسنده این بوده است که نه صرفا به سمت ادبیات پهلوی برود و نه کاملا به سمت زبان محاوره ای حرکت کند. حتی شیوه بازی ها در این نمایش تلفیقی از کلاسیک و مدرن است . گرچه بازی ها اغراق آمیز است اما نه می شود به آن بازی کلاسیک اطلاق کرد و نه مدرن