در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال فیلم‌تئاتر پرواز عمود کبوتر دریایی دودی برفراز آب‌های سرد و معتدل اقیانوس اطلس
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 05:25:10
بها: ۳۵,۰۰۰ تومان
+ ۱۰% مالیات ارزش‌افزوده
پرواز عمود کبوتر دریایی دودی بر فراز آب‌های سرد و معتدل اقیانوس اطلس روایت بسیاری از ماست در مواجه با مهاجرت.

تئاتر «پرواز عمود کبوتر دریایی دودی بر فراز آب‌های سرد و معتدل اقیانوس اطلس» نمایشی تعاملی است که در سال ۱۳۹۵ در مرکز مطالعات قشقایی برای هفت شب روی صحنه رفت و با استقبال بالای تماشاگران مواجه شد. هم‌چنین کاندید متن و کارگردانی بخش دیگر‌گونه‌ها (آلترناتیو) سی‌وپنچمین جشنواره تآتر فجر بود. اجرایی دوم این نمایش در سال ۱۳۹۸، به مدت یک ماه و در سالن سپند تهران اتفاق افتاد. ۳۰ شخصیت مختلف در نمایش حضور داشتند، که ۲۴ نفر آن را تماشاگران تشکیل می‌دادند که هرکدام قبل از شروع نمایش نقش خود را انتخاب و بلیت مربوط به آن نقش را خریداری کرده و بر اساس نقشی که انتخاب کره بودند یک پاسپورت دریافت کردند که در آن هویت‌ جدیدشان مشخص و توضیحاتی درباره شخصیت، پیشینه زندگی و اشخاصی که باید با آن‌ها در طول اجرا در ارتباط می‌بودند مشخص شده بود. در طول اجرا براساس حرف‌ها، تعامل و واکنش‌های این افراد، نمایش ممکن بود در بیش از ۱۵ مسیر مختلف حرکت کند. مسیرهایی که می‌توانست برای نمایش، پایان‌های متفاوتی را ایجاد کند. علاوه بر این ۳۰ نفر، سایر تماشاگران، یا افرادی که علاقه‌مند به تعامل در اثر نباشند، می‌توانستند در خواست پناهندگی بدهند. آن‌ها به جای پاسپورت، برگه موقت دریافت می‌کنند و در بخش متفاوتی از سالن نمایش می‌نشستند. این افراد ناظر جهان نمایشی بودند و تعاملی با اثر ندارند. این فیلم، یکی از مسیرهای این نمایش است.

«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
-خیلی سخته جایی زندگی کنی که همه اونایی که میشناسی یا رفتن یا تو فکر رفتنن یا در حسرت رفتن!
-تو چی در حسرت رفتن نیستی؟
-نه.
-در حسرت رفته ها چی؟
پرواز عمود کبوتر دریایی دودی بر فراز آب های سرد و معتدل آبهای اقیانوس آرام


من اینجا ریشه در خاکم.
من اینجا عاشقِ این خاکِ اگر آلوده یا ... دیدن ادامه ›› پاکم.
من اینجا تا نفس باقی ست می مانم.
من از اینجا چه می خواهم، نمی دانم!
امیدِ روشنایی گر چه در این تیره گی ها نیست،
من اینجا باز در این دشتِ خشکِ تشنه می رانم.
من اینجا روزی آخر از دل این خاک، با دستِ تهی
گل بر می افشانم.
من اینجا روزی آخر از ستیغ کوه، چون خورشید.
سرود فتح می خوانم،
و می دانم
تو روزی باز خواهی گشت!
فریدون مشیری