من متاسفانه فیلم اول آقای ابراهیمیان رو ندیدم("ارسال آگهی تسلیت برای روزنامه") ولی فیلم دوم شون "عادت می کنیم"، اثری ارزشمند
... دیدن ادامه ››
بود برام. به نظرم رسید خالق اثر داره از دل این داستان های زیاد گفته شده این سال های سینمای اجتماعی مون با بسترهایی مثل خیانت و...به طرح موضوعی تازه می رسه.
فیلم "پیلوت" رو دیروز دیدم و این فرضیه و حس برام بیشتر تقویت شد که ابراهیمیان، رو می شه کارگردانی قابل اعتنا قطعا دونست و آثارش رو با جدیت دنبال کرد ولی به نظرم این فیلم محترم، شبیه فیلم قبلی از این الگوی نسبت آدم ها با مرگ و غافلگیری هاش داره استفاده می کنه. الگویی که خودش داره به یک موتیف در آثار ایشون تبدیل می شه که به نظرم ادامه اش می تونه یک تکرار رو به وجود بیاره.
چیز دیگری که به نظرم در فیلم، مانع رشد شده بود بازی گردانی و شخصیت پردازی کاراکتر جواد عزتی بود. یعنی به شخصه در چنین درامی، این بازی که پهلو به پهلوی بعضی از نقش های طنز این بازیگر توانا می زد رو نمی تونستم ارتباط برقرار کنم. مثل انتخاب نامناسب میلاد کی مرام در "روسی"، به نظرم این جا هم، این انتخاب احساس مخاطب در فیلم رو دچار سکته می کرد. و یا اگر فیلم چند لحنی بوده من متوجه اش نشدم. چون در سالنی که من فیلم رو دیدم، در بسیاری از گره های دراماتیک، تعدادی از مخاطبین می خندیدند.
پایان فیلم، ما را قطعا به آینده این کارگردان امیدوار نگه می داره.
من تماشای اون رو به شما پیشنهاد می دم.