فیلم‌تئاتر›رژه‌ی کور

در ابتدا به همه ی اعضای این گروه خسته نباشید میگم.
دیدن این کار رسالت تئاتر را برایم یادآوری کرد.
ترویج فرهنگ...
این اثر زوال انسان را در بحران روزمرگی بخوبی به نمایش گذاشت.
و آن چیزی که انسان از خود بر روی زمین به جای میگذارد, تصویر زشتی از آلودگی. آلودگی که از بی هدفی, بی نظمی , بی فرهنگی و بی انگیزگی به جای میگذارد.
در این اثر در اوج بی نظمی ظاهری سراسر نظم به چشم میخورد. تعداد زیاد بازیگران و اکسسوار های فراوان که با نظمی دقیق یک بی نظمی را تصویر کشیدند.
و در پایان میخواهم دو بازیگری که مونولوگ میگفتند (و چه حرفهای قابل تاملی) را تحسین کنم ,برای تمرکز فوق العاده و ارتباط با تماشاگر که چقدر قابل توجه بود.
باز هم خسته نباشید و دست مریزاد.