نمایش›رکوئیم برای یک راهبه

متنی که یک‌بار از دید فاکنر و یکبار از دید کامو روایت شده؛ این‌بار از دید چه کسی؟!...
مهمترین مسأله ای که از جمله موضوعات مهم و کلیدی برای خلق اثر محسوب می‌شود یافتن قلاب بین موضوع، سوژه و در نهایت ارتباط این قلاب به یقه‌ی مخاطب است که در سالن نمایش روزنامه نخواند یا احیانا اینستاگرام چک نکند و یا حتا خدایی نکرده خوابش نبرد!!!
مهمترین سوالی که لازمه جواب بدیم تا به این قلاب برسیم چیه؟!...
این سوالیه که لازمه از عوامل این نمایش بپرسم؟!...
واقعا نانسی چقدر برای مخاطب در سالن اهمیت داشت که مرگش دردآور یا تراژیک احساس شود؟!
جواب من، بعد از یک ساعت کنکاش «هیچ» بزرگی بود که با آن از سالن خارج شدم...
گویا کارگردان این اثر صرفا با تاکید بر کلمه «عدالت» انتظار داشته که انسان‌ها به این مسأله ... دیدن ادامه ›› اهمیت بدهند؟
شخصیت پردازی ها روزنامه‌ای، بازی‌های بازیگران به شدت ضعیف و متظاهرانه و مدپسند که هیچ حسی جز انتظار یک لحظه درخشان در تماشاگر باقی نمی‌گذارند، کارگردانی‌ای که از مهمترین عناصر موجود نتوانست بی‌اهمیت‌ترین چیزها را نیز هویت بخشد و در نهایت متنی که بدون هیچ تعاملی با فرهنگ یا جامعه‌ای مخاطب فقط خوانده شد ... بدون هیچ عمق یا حتا تلاشی برای رسیدن به عمق
آیا عدالت در ایران ۱۴۰۲ با آمریکا دهه پنجاه یا فرانسه دهه شصت یکسان است؟!....

«کادو تئاتر »🎭

درود بر عزیزان تیوالی عاشقان تیاتری

پیرو حرکت زیبای آقای کیانی و به دلیل اینکه این نمایش برای دیده شدن خودش را به در و دیوار نکوبیده و خیل عظیمی از اکانتهای جدید با نظرات قلابی را به تیوال وارد نکرده، از طرف من هم یک بلیت مهمان این گروه شریف باشید.

فقط یک شرط هم داره اونم اینه که بعد از دیدن اجرا نظرتون رو در چند خط برای این صفحه ... دیدن ادامه ›› نمایش بنویسید.

راه ارتباطی هم هر چی شما بفرمایید تا برای روز و شماره ردیف صندلی هماهنگی کنیم.

این هم ولنتاین تیوالی ما امید که کسی قبول کند و مقبول افتد.