تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنر
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 03:35:11
نگار امیری فعال هنری
. . .
( ۲,۷۱۰)
ویترین
دیوار
اطلاعات
فعال هنری
مدیر تبلیغات
اجراگر
تبلیغات
مدیر روابط عمومی
مشاور رسانه‌ای
روابط عمومی
تبلیغات فضای مجازی
مدیر رسانه‌ای
امور رسانه‌ای
دستیار کارگردان
برنامه‌ریز
منشی صحنه
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
فارغ از احترام به نگاه مخاطبان در تایید یا عدم تایید یک نمایش بنا به سلیقه شخصی و یا حتی دانشی که به واسطه تماشای نمایش به عنوان یک مخاطب حرفه‌ای کسب کرده‌است.
آیا می‌توان هر مخاطب تئاتری را به عنوان منتقد شناخت؟
خوشحال و البته ممنون میشم نظرتون رو با من به اشتراک بگذارید...
سحر بهروزیان (saharb)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۰۲ فروردین ۱۳۹۲
خیر، فارغ از تحصیلات ، تجربه و مطالعات در نوشتن نظرات دسته بندی نقد و گفتگو وجود داره که نویسنده بسته به دیدگاه خودش انتخاب می کنه ولی نظرات در قسمت نقد به منزله منتقد حرفه ای نویسنده نیست.
۰۴ اردیبهشت
دوست‌دارم
( ۴ )
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
هنرمندی که زبان جنوب شهر را به صحنه تئاتر آورد
به گزارش ایران‌تئاتر، اسماعیل خلج، نویسنده، بازیگر و کارگردان پیشکسوت تئاتر است.
«حالت چطوره مش رحیم»، «گلدونه خانم»، «جمعه‌کشی»، «قمر در عقرب» و «شبات»، تعدادی از نمایشنامه‌های این هنرمند به شمار می‌روند.
تلفیق ... دیدن ادامه ›› زبان و ادبیات مردم کوچه و بازار در نوشته‌های خلج، آثار او را با نام نمایشنامه‌های «قهوه‌خانه‌ای» مشهور کرد؛ ادبیاتی که از زبان عامه مردم بهره‌مند شده است، اما نمی‌توان آن‌ها را عامیانه خواند.
او علاوه بر نوشتن، بازی در آثار سینمایی و تلویزیونی و همچنین کارگردانی تئاترهایی چون «از نو شکفتن و مرگ»، «زیبا» و «۷نمایش کوتاه» را نیز در کارنامه پربار هنری خود ثبت کرده است.
با او گفت‌وگویی کوتاه درباره شیوه و سبک نگارش نمایشنامه‌هایش انجام داده‌ایم که می‌خوانید.
علاقه به نوشتن پس از گرفتن نمره 20
خلج با اشاره به شروع فعالیت تئاتری‌اش گفت: «کلاس چهارم دبستان و 11 ساله بودم که با یکی از دوستانم به سینما نور و سینما داریوش امیریه می‌رفتیم و پس از آن، در بن‌بستی در خیابان غفاری، فضایی آماده می‌کردیم و فیلم‌هایی را که به تماشا نشسته بودیم، برای بچه‌ها به شکل نمایشی تعریف می‌کردیم. این شاید اولین جرقه‌های بازیگری در وجود من بود.»
او درباره چگونگی نویسنده شدنش هم توضیح داد: «علاقه من به نوشتن باعث شد تا در کلاس هشتم با موضوع انشایی که معلم‌مان مطرح کرده بود، نمایشنامه‌ای چهار پرده‌ای بنویسم. قرار بود تنها یک پرده آن را در کلاس بخوانم، اما با استقبال معلم، هر چهار پرده را خواندم و نمره 20 گرفتم و علاقه به نوشتن نیز برای من از آن زمان بیشتر شد.»
این هنرمند افزود: «درواقع از همان دوران نوجوانی به نگارش و اجرای تئاتر می‌پرداختم تا وقتی‌که از سال 1348 وارد کارگاه نمایش شدم و با همراهی دوستانم گروه تشکیل دادیم و تئاتر برای‌مان جدی‌تر شد. البته پیش از آن نیز در کاخ جوانان نمایش را به شکل جدی دنبال می‌کردیم. اما حضور در کارگاه نمایش، شکل دیگری از حضور در عرصه تئاتر را برای‌مان رقم زد.»
زبان مردم کوچه و بازار
این نویسنده تئاتر با بیان اینکه نگارش نمایشنامه‌های ایرانی را از سال 1348 آغاز کرده است، گفت: «من از آن زمان به بعد، نزدیک به 50 نمایشنامه به نگارش درآوردم و 40 اثر را کارگردانی کردم.»
خلج درباره زبان و ادبیات به کاربرده در نمایشنامه‌های خود توضیح داد: «نمایشنامه‌های من همگی با ادبیات قهوه‌خانه‌ای نوشته نشده‌اند، اما زبان اکثر آن‌ها زبان جنوب شهری است و فضاهای متفاوتی از خانه، بازار، خیابان و ... را شامل می‌شود. از روزهای آغازین تشکیل گروه نمایشی‌مان، گاهی اعضای گروه را به کوچه و خیابان می‌فرستادم و از آن‌ها می‌خواستم دو صفحه برای من دیالوگ آدم‌های کوچه و بازار را عین آنچه شنیده‌اند، روی کاغذ بنویسند و همراه‌شان سر تمرین بیاورند. خاطرم هست، روزی تمامی یادداشت‌هایی را که به دستم رسید، پاره کردم و به همکارانم یادآور شدم که تنها می‌خواستم به شما بیاموزم، فضا، نوع صحبت و بیان افراد جامعه با یکدیگر چگونه خواهد بود و من روی صحنه به چه نوع بازی و کارگردانی می‌اندیشم.»
نمایشنامه‌هایی که کهنه نخواهند شد
این هنرمند گفت: «با این دیدگاه و توجه به فضای اطراف شما با تماشای هر اتفاق بیرونی در جامعه، گویی در حال تماشای یک نمایش هستید. این تمرینی است تا کارگردانی، بازیگری و نویسندگی را به خوبی فرابگیرید؛ کاری که من برای نگارش نمایشنامه‌ها و کارگردانی آثارم به آن‌ها توجه می‌کردم.»
او درباره دلایل ماندگاری و علاقه کارگردان‌ها به اجرای برخی از نمایشنامه‌های ایرانی با وجود گذشت سال‌های زیادی که از زمان نگارش‌شان می‌گذرد، افزود: «زمانی که نمایشی با مضمونی ایدئولوژیک نوشته شود، شاید برای دوران خاصی روی صحنه باشد اما هنگامی که در نوشتن، ابعاد انسانی یک اثر مورد توجه قرار بگیرد، متنی ماندگار که همواره می‌توان برای اجرا به آن مراجعه کرد، خواهیم داشت.»
اسماعیل خلج ادامه داد: «درواقع اگر به موقعیت و شرایطی که مرتبط با همه گروه‌ها و اقشار جامعه باشد، اشاره داشته باشید، نمایشنامه شما در همه زمان‌ها قابل گفت‌وگو و بحث خواهد بود و دیگر دچار گذشت زمان و کهنگی نخواهد شد.»
گفت‌وگو: نگار امیری
سلام،سرکار خانم من چجوری میتونم با شما ارتباط بگیرم برای روابط عمومی یه کار تئاتر؟
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۳۵۵,۰۰۰ نفر
+۲۶,۵۹۰ برنامه
+۷,۶۹۱,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۴,۸۷۸ برگه
۹,۷۵۰ آلبوم
۵,۶۱۴ پادکست
