فیلم›مقیمان ناکجا

کامنت فیلم: مقیمان ناکجا (Residents of Nowhere)
از شهاب حسینی

فیلمی که با خودش حس خوبی میاره؛ یک ارزش فراموش شده ...

"- بی‌اشتهایی چه بسا بدترین دردهاست؛ وقتی سیر به دنیا میای، قبل از اینکه دهن باز کنی، سرشار میشی از خوراکی‌های جور واجور؛ قبل از اینکه طلب کنی، بوسه مهر و آغوش محبت میگیری؛ قبل از اینکه پول دربیاری، خرج میکنی؛ اینطوری آدم خیلی اهل مبارزه بار نمیاد ...
واسه ما بی‌بخت و اقبال‌ها، چیزی که اشتهامون رو به زندگی زیادتر میکنه اینه که پر از چیزایی که ما نداریم ... زندگی زیباست چون از توان و امکانات ما بالاتره ...
اما چیزی که شما درک نکردی اینه که سیر یا گرسنه به هر حال زندگی همیشه از توان و امکانات ما بالاتره ...
- چرا؟
-چون متعلق به ما ... دیدن ادامه ›› نیست!
مشکل بهشت هم همینه ... تابلو ورودش رو زدن اونطرف در خروج:))"

فیلم از ابتدا، آدم رو به پلک نزدن و هیچ لحظه‌ای رو از دست ندادن وا میداره
سرعت دیوانه‌وار ماشین، موزیک راک و بزرگراهی که انتها نداشت ...
این فیلم اقتباسی از نمایشنامه "مهمانسرای دو دنیا" به قلم "اریک امانوئل اشمیت" است.
موزیک فیلم، به ویژه آوای هنگ درام، به سادگی بخشی از تار و پود جو فیلم شده بود
آینه های زیاد، که صحنه رو تا ابدیت امتداد میداد
صدای دستگاه علائم حیاتی، که گاهی در پس زمینه شنیده میشد
و آسانسوری که بالا و پایینَش، دنیا تا دنیا فاصله داشت!

"آزادی وقتی وجود داره که ... بهش اعتقاد داشته باشیم ... بتونیم ثابتش کنیم"

مقیمان ناکجا، برای مدتی، به یادم می‌آورد که به راستی ساکن کجایم!
تقابل صغرا با رئیس جهانگیری در اوایل فیلم نیز از تیکه های فراموش نشدنی برایم باقی خواهد ماند

"به خودم عادت دادم که کوچکترین خوشبختی رو مثل آب کف دستم نگه دارم و تا قطره آخر مزه مزه‌اش کنم؛ فهمیدم ارزش یک لحظه اونقدره که میتونه یک ابدیت رو تو خودش جا بده!"

از دیدن این فیلم به خصوص به زبان فارسی، به شدت لذت بردم و حس و حال خوبی بهم تزریق کرد:)
(موزیک ابتدای فیلم: Cold Sweat)