ماه زدگی
نمایشنامه "رویای یک شب نیمه تابستان" از جمله آثار شکسپیر است که زبان آن کمدی میباشد و غالب مضامین هجو آن، از نقش کارکردی مغازله های کنایه آمیز و ایهام آور بین شخصیت های داستان شکل گرفته است. به نظر می رسد بنا به همین نگرش شکسپیر، نمایش "رویای یک شب نیمه تابستان" با طراحی و کارگردانی مصطفی کوشکی عناصر داستانی اش را همچون نمایشنامه پیرامون سه داستان "عروسی تیسیوس و هیپولینا"، "رقابت چهارگانه عشقی بین لایسندر و هرمیا و دمیتریوس و هلنا" و در نهایت "شیطنت ها و جنگ ها و نزاع های بین پریان" روایت میکند و بنا به تشخیص کارگردان به جزء داستانی دیگر نمایشنامه یعنی "تمرین نمایش پیراموس و تیسبی" کمتر پرداخته میشود.
طراحی صحنه در این نمایش بی آنکه بخواهد ترسیم گر کاخ و جنگل و طبیعتی باشد که اصلی ترین موقعیت های نمایش در آن در حال رقم خوردن است، پیوند تنگاتنگی بین آسمان، زمین و زیر زمین برقرار میکند تا به طور ناخودآگاه صفت حسادت را با شیره عشق آورش به طور یکسان در آن فضا عطر افشانی کند. پریانی که میخواهند رویای آدمیان را در اختیار خود قرار بگیرند و از زمین و آسمان قصد شستشوی مغزی ساکنان زمین را دارند، گاهی خود دچار حقه خودشان می شوند. طراحی صحنه
... دیدن ادامه ››
ای که زمین را به آسمان می برد و آسمان را به زمین، المان قابل تغییر بر اوضاع را، ماه فرض میکند تا بر کاتئات حاضر در این فضا نتابد و تاریکی های ذهن ساکنان روان پریش خود را روشن ننماید. دکور ماه به عنوان یک المان متغیر به محل جلوس و تخت پادشاهی دوک آتن ( تیسیوس ) و تفریحات سرخوشانه "پوک مهربان" با بازی بی نظیر علیرضا کیمنش و محل خواب گرم و نرمی برای لایسندر و دیمیتریوس تبدیل میشود، تا آنهایی که نشان دهند در ظاهر مهتاب را دوست دارند، تاریکی های حاکم بر ذهن خود را بیشتر می پسندند. در طراحی صحنه این نمایش معنای وجودی ماه به مرور زمان برای دعوت شدگان چهار روز دیگر "عروسی تیسیوس و هیپولینا" کهنه میشود و قرص ماه رنگ خود را در این اتمفسر میبازد. چگونه ساکنان این فضای محدود بدون حضور ماه و تاثیر آن بر روح و جسمشان دچار چنین جنون ماه زدگی شده اند؟
طراحی صحنه نمایش "رویای یک شب نیمه تابستان" در جایی دیگر نیز نقش کارکردی در راستای انتقال معنا از خود نشان میدهد و آن استفاده از درب های گردان در چند جهت مختلف است که نه نشان میدهد ورود پرسوناژها از کدام سمت است و نه خروج آنها به کدام سمت. پرسوناژهایی که با این دکور نه تنها به دنبال یکدیگر میگردند و چه بسا از دست یکدیگر فرار میکنند، بلکه با پریشان احوالی شان مدام به دور خودشان می چرخند، آنهم در مکانی که اشباح رنگ سفید را بر کم نور ترین شب های ماه و بر فضای خیال انگیز حاکم نمایش در پس زمینه مقیمان زمین، نقاشی کرده اند. کارکترها همچون ماه سرگشته ای هستند که مدار زمینی خود را گم کرده اند.
شخصیت پردازی کارکترهای این نمایش در شاعرانگی، دیوانگی و عاشقانگی چیزی را تقلا میکند که به زعم خودشان عقلانی است و در واقع این پریان هستند که با نگاه از بالا به پائین شان، خیال بافی ها و توهم های آدمیان را به مضحکه گرفته اند و مشخصا رویاهای جنون آمیز آدمیان چه در هپروت و چه در بیداری هیچگاه شاید به حقیقت نخواهد پیوست و آن چیزی نیست جز ترس از دست دادن. به واقع که در شب ماندن خاصیت این نمایش است برای آدمیزادگانی که خود را پنهان میکنند در نبرد بین خواستاری و گریزانی از عشق که نه میخواهند بر خواسته خود فائق شوند و نه مغلوب. ماه این نمایش خیلی وقت است که برای وصلت عاشقان و معشوقان بی ثمر شده است.
http://www.hamdelidaily.ir/index.php?year=1395&month=05&day=30&category=12&;#
http://www.hamdelidaily.ir/?newsid=16988
تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنر
مصطفا کوشکی (تئاتر مستقل تهران)
آزاده صمدی، محمد صادق ملک، 
سجاد باقری، 
شهروز دل افکار، 
روشنک گرامی، 
مجید نوروزی، نازآفرین کاظمی، 
هومن کیایی، 
علیرضا کی منش، 
خاطره حاتمی، 
