نمایش›صداهایی ورای تاریکی

تلویزیون رو روشن می‌کنیم ،
رنج دیگری رو می‌بینیم ،
میگیم این درد من نیست ،
شام حاضر میشه ، تلویزیون خاموش میشه ، شام و میخوریم و می‌خوابیم ....

اینا از این میترسن که فراموش بشن....

نمایش ، تلنگری عمیق بود برام؛ خسته نباشید!

اولش خیلی از دست عوامل ناراحت شدم که چرا اسمی از فعالان و مدافعان حقوق بشری این کشور که مظلومانه جلوی ظلم ایستادن آورده نشد.

بعد با خودم گفتم اوکی معلومه که امکانش نیست پس نباید اصلا می‌ساختن نمایش رو.

بعد که آروم تر شدم گفتم شاید کسی با دیدن این نمایش به یاد اسمها و تصویر هایی که نبودند و قصه ای ازشون نبود بیفته......

نمایش خوبی بود و لذت بردم و دیدنش رو به دلیل محتوای ارزشمند پیشنهاد میکنم اما به همون دلیلی که گفتم یه یک کله گنده تقدیمتون تا دیگه شعار ندین.