کار رو دوست داشتم. متن خیلی خوب بود، و خود کار هرچند خوب، جای بهتر شدن در قالب این متن توانمند رو داشت. بازیها دلچسب بود به ویژه بازی محمد مطیع عزیز دوستداشتنی و محترم.
شاید یک سببی که من خیلی ارتباط گرفتم اینه که لحظههای نوستالژیک دهه شصت رو با تار و پود لمس کردم. صدای نوای سریال "سلطان و شبان"، برق رفتنهای طولانی، جنگ، صلح، سادگیها، تلویزیونهای سیاه و سپید و ... یاد باد!
تبریک به آرش عباسی.
ممنون از بازیه عالیتون آقای مطیع...نمایش خوبی بود...نمیگم بی ایراد بود ولی بعضی دوستان بی انصافی می کنند...در ضمن اتلاف وقت هم نبود...خوشحالم از اینکه زمان گذاشتم...
تصمیم دارم هفته آینده این نمایشو ببینم...امیدوارم تعریفهای دوستان درست باشه...