از دستاندرکاران این نمایش جذاب بینهایت ممنونم.
به شخصه طرفدار فیلمها و همینطور نمایشهایی هستم که من رو به فکر وادارند و صرفا دنبال سرگرم کردن مخاطب نباشند.
انتخاب اسم سنتز برای عنوان نمایش حکایت از تسلط نویسنده و کارگردان به مباحث فلسفی داشت.
انصافا بازیگری خیلی خوب بود. بیدیالوگ بودنش هم به جذابیتش افزوده بود.
شروع نمایش عالی بود. ریتم نمایش معرکه بود. پایان نمایش فوقالعاده بود. مدت زمان به شدت به اندازه بود. تک تک المانهایی که روی صحنه دیدیم کارکرد داشت.
دوستان محترم توضیحات مبسوط رو دادند. من نظر آقای موسوی کیانی و آقای بهکام و سرکار خانم ثانی رو خیلی دوست داشتم. نمایش یک جور بود که آدم میتونه با همهاش موافق باشه و این تکثرگرایی در قرائت از مفهوم نمایشنامه، به جذابیتهای نمایش افزوده بود.
امشب اجرای این نمایش به پایان رسید. از توصیهکنندگان به این نمایش تشکر میکنم.
به این فکر میکنم که علیرضا اخوان در نمایشنامه چی نوشته بود. کل نمایشنامه داخل کروشه بود و این چقدر هیجان انگیز میتونه باشه
خیلی ممنونم.
خیلی تجربۀ هیجانانگیزی بود! خیلی کیف کردم. تا صحنۀ بازگشت پدر رو هم متوجه شدم و داشت به جونام اضافه میشد?? که اونجاش یهو مغزم استاپ کرد! از اونجا به بعدش رو نفهمیدم! کسی هست که یاریم کنه و توضیحی بهم بده؟!
پدر چرا برگشت؟! کارکرد بازگشت پدر چی بود، چی میخواست بهمون بگه؟!
گویا سنتز نمایش خوبی بود اما من به خاطر این مسخرهبازی بلیت مهمان و بسته بودن ردیف یک از دستش دادم...
چند تا نمایش خوب دیگه رو هم تو مولوی کوچک از دست دادم...