ضمن این که به همۀ کسانی که در این اجرا نقش داشتند خداقوت میگم، چیزی که در ذهنم مونده از این نمایش، بیش از هر چیز صدای بسیار بلند فریادهای از سر خشم (که خب جزو نقش بود) هست. خب سلیقۀ من این حجم از خشونت و داد و بیداد رو نمی پسنده. اما در کل دیالوگ های خوبی شنیدیم.
از بازی تحسین برانگیز اون آقای سرخ پوش (که متاسفانه اسمشون رو نمی دونم و احتمالا نماد "قانون" بودن) تشکر می کنم. بسیار خوب بود حرکات و حرف زدنشون.
ای کاش کار زمان بندیِ بهتری داشت. 45 دقیقه بیش از زمان مقرر نمایش ادامه پیدا کرد که من واقعا خسته شدم.
شاید بهترین نوشته مارتین مک دونا نباشه ولی مگه میشه نمایشنامه استاد بد باشه؟ارزش هایی مثل خانواده و مذهب و انسانیت در طول نمایش به چالش کشیده میشوند و شاید وجه اختلافش با لی نین کورسوی امید به بیداری عشق و علاقه باشه،بازی ها خیلی خوب بودند و دیدن این نمایش رو به دوستان توصیه میکنم،
از نظر بازی ها، نورپردازی و دکور، کار در سطح استانداردی اجرا شد و با وجود زمان طولانی اش گیرا بود. خصوصا بازی دشوار و پیچیده فاطمه میری را پسندیدم. بازیگر خوش آتیه ای است.