نمایش›نامزد ویولت

با سلام و تشکر از سایت خوب تیوال.
من این نمایش رو به نظاره نشستم و متشکرم از آقای داریوش مودبیان واسه زحمتاشون.
خواستم نقدی کوتاه در ارتباط با کار نامزد ویولت بنویسم شاید برای مخاطبان تیوال از بُعد حضور یا عدم حضور در این نمایش و برای جناب مودبیان و تیم جوان و آینده دارشون از بُعد نگاه و نظر یک مخاطب که تئاتر رو به صورت جدی پی گیری می کنه مورد توجه قرار بگیره.

نمایش نامزد ویولت یک کمدی شیرین و عامه پسند بود و با طنازی ها و شوخی های اکثرا جالب و بداهه مانند توسط بازیگران به خصوص بازیگر نقش اول در مجموع یک کار قابل توجه بود که با وجود اینکه متن ساده و نه چندان قابل توجهی داره، در کل به مخاطب حس رضایت می ده و با لبخند از سالن بیرون میاد.
اما نگاه جزئی گرایانه به تک تک عناصر نمایش، مواردی رو به ذهن مخاطب پدید میاره که به نگارش یک موضوع که از نظر من البته پررنگ ترین نکته هست ... دیدن ادامه ›› اکتفا می کنم.
علی رغم بهره جویی نمایش از ٦ بازیگر، که ٣ نفر( پدر مادر عروس) در مقابل ٣ نفر (پدر مادر داماد)هستند، اما به واسطه ی توانایی های به وضوح بیشتر هنرپیشه نقش اول ( پدر عروس) ، تعادل خوبی در صحنه وجود ندارد و در پرده هایی که این کاراکتر از نمایش خارج میشود، اجرا تا حد بسیار زیادی افت می کنه و خسته کننده میشه. شاید اگر در طرف دیگر هم یک بازیگر توانمندتر حضور می داشت، نمایش، بالانس بهتری پیدا می کرد.
با گذر از بحث بازیگران که جز بازیگر نقش پدر عروس و تا حد کمی بازیگر نقش مادر عروس، بقیه ی بازیگران در این اجرا سطح پایین تر از متوسط دارند، لازمه که به عنوان یک مخاطب جدی تئاتر بگم، اینکه آقای داریوش مودبیان با تعهد به اصالت و رسالت کمدی، بدون استفاده از عناصر رایج در برخی از طنزهای سینما و تئاتر امروز ایران که متاسفانه طنز مبتنی بر ابتذال شده است ، دارند کار می کنند و با توجه به اینکه ایشان با استفاده از جوان های کم نام و نشان باید به رقابت در این بازار بپردازند، من شخصا نمره قبولی به این کار می دم و از مخاطبانی که نظر من رو می خوانند دعوت می کنم تا در این هفته ی پایانی اجرا، در خانه موزه ی زیبای استاد انتظامی، به نظاره ی این کار بنشینند.