نمایش›به دهکده جهانی خوش آمدی پینوکیو

وسوسه ی انسان بودن برای اندیشه های مغز چوبی خیلی بزرگ بود...

خوب بود. متن خوب بود و صحنه ها تماشاگر رو درگیر می کنن. در کل فکر میکنم به دنبال یک مسئله بود .. انسان و اضطراب انسان بودن و ماندن :)

من از 20 نمره 10 میدم
اونم به خاطر نور و صحنه و موسیقی و یه ذره هم بازی
کار اصلا فرم نداشت داستان با بازی خوب پدر ژپتو شروع شد و اخر داستان پینوکیو به حرف پدر ژپتو میرسه اما این روندن رسیدن که حول 55 دقیق که خودش یه گره در ذهن تماشاگر ایجاد می کرد با صحنه های زیاد که چند صحنه هم هیچ حرفی برای گفتن نداشت گیج کننده بود .
این کار فانتزی که به دنبال اثبات حرفش از صحنه های زیادی استفاده می کند از هیچ فرمی تبعیت نمی کند در واقع فرم کار "کلیشه ی همیشگی" خواب دیدن است .
راجع زیر متن کار هم می نوان به دخترهایی که پینوکیو عاشقشان شده ( امریکایی و افغانستان و بوسنی و یک کشور افریقایی ) و در دهکده از لوازمی که نامبرده می شود و مخصوصا صحنه سربازی می توان دریافت که غرب عامل اصلی این ادم خوب نماندن است .
بازی صحنه سربازی و دادگاه پدر ژپتو بهترین صحنه بازی ها بود