زنی با چشم های بسته که از بستر مرگ بر می خیزد و روایتی دیگرگونه دارد از زندگی مشترک با همسرش و جنبش دانشجویی سال ۱۹۶۸ فرانسه. تماشاگر همراه با جریان سیال ذهن زن، دو خط داستانی را موازی با مفصلی مشترک دنبال می کند، تا در آخر به ابتدای داستان بازگردد، این بار با دریافتی روشن. نمایش "هذیان های زنی مرده که شوهر داشت"، بیانگر بخشی از تاریخ و رفتار اجتماعی انسان ها است که دو مقوله ی تکرار شونده و قابل تعمیم به زمان های متفاوت از زندگی ست، و براساس دریافت های شخصی نویسنده در غالب شخصیت زن داستان برای تماشاگر روایت می شود.