مونولوگ›زوال

خلاصه: من یه دهن پر از حرفم... وراجم... من مغز تولید کلمه‌ام... کلمه سازِ سبک مغزِ سبک سر... این جمله‌ها هیچ ربطی به هم نداره... من بی‌ربطم از تن... بیزارم از تن‌شدگی... تن‌وارگی... می‌تنم به تن خودم... خودم برای خودم کافی و وافی‌ام... به مغز اجازه نمیدم فکر کنه؛ مدام ور می‌زنم... جر می‌زنم تا ورجه ورجه کنن کلمه‌ها درونم... بی‌روحم و روحم بی‌خبر از بی‌روحیم و بی‌روحیگیم... رو برگشته از شکل و شمایل جسمم... تن به چه کار میاد؟... مغز برای چی؟ تا وقتی لب و دهن هست... من لب و دهنم... من یه بدنِ... دهن بدون مغزم...