نمایش›زندگی او

متاسفانه، ضعیف بود.. بگذریم از متن که ترجیح میدم زیاد ازش نگم و ضعف های بیشمار دیگه که بماند چیا بودن ( نمیگم چون اجرا به نفع امور خیریه بود و در کل دمتون گرم و ازین حرفا )، فقط 2 تا سوال : 1. جان من روایتگر اصلی چقد رو تمرین این کار وقت گذاشته بود؟ چرا رنگش پریده بود ؟ چرا انقد توپوق ؟ چرا دلش نمیومد دهانش رو برای ادای کلمات کامل باز کنه ؟ حالا بگذریم ازینکه کلا صدای رسایی نداشت و ... من فک میکردم روایتگر اصلی یه نمایش نامه خانی باید یه فاکتورایی داشته باشه که.. شاید من اشتباه فک میکردم. 2. آقای کارگردان، چرا اننقد وقتی اومدی رو سن دستپاچه و مضطرب و حول و نگران و ... بودی؟ بابا یه کم اعتماد به نفس یه کم قوی لا اقل یه کم استیل کارگردانا رو بگیر دلمون خوش باشه . در کل دمتون گرم بازم میگم کارتون درسته کار خیرم میکنین اما آقای دیرباز و خانم ناصر ، یه فرقای کوچیکی بین نمایشنامه خوانی و تئاتر هست ، که آقای ستار زاده به خوبی اونا رو رعایت کردن و کارشون عالی بود. عمار تفتی هم کارش خوب بود ، به غیر از بعضی جاها که حس میشد صداشو داره قشنگ میکنه :-) .. مثلا خواستم انتقاد نکنم چون اجرا خیریه بوده. آقا دمتون گررررم