تماشاخانه پارین مرکز اجرا و نمایش

این تماشاخانه در سال ۱۳۹۱ در موزه زمان ایجاد شد و در سال ۱۳۹۲ تعطیل شد.
چیزی که بعدها به عنوان تماشاخانه پارین شناخته شد، در واقع زیرزمین نسبتا بزرگی در یکی از عمارتهای قدیمی بود. بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی برای اجاره مکانهای خود معمولا اعلام مزایده می کرد و این زیرزمین جزو این مزایده بود برای اجاره.
گروه پارین در سال ۱۳۹۱ برای تاسیس تماشاخانه نسبت به شرکت در مزایده اقدام کرد و زیرزمین را اجاره کرد و بعد با صرف هزینه و تلاش بسیار زیرزمین را تبدیل به یک تئاتر کوچک صد نفره شد با صحنه یک سویه. تماشاخانه نسبت به موارد مشابه دولتی خود بسیار کوچک و محقر بود؛ صحنه ۷.۵*۴.۵ متر مربع با ارتفاع سقف ۳ مترکه به زور اجازه نصب پروژکتور می داد.
تا قبل از افتتاح این تماشاخانه تئاتر هنری ایران منحصر به سالن های دولتی و نیمه دولتی بود. با توجه یه تعداد اندک تئاترهای دولتی سالن های شهرداری ها، معمولا بسیاری از هنرمندان ماه‌ها و سالها در نوبت اجرا می ماندند و خیلی ها هم به واسطه طولانی شدن این زمان، از اجرا صرف نظر می کردند. اندک سالنهای خصوصی و اغلب سالنهای سینماهای قدیمی به اجراهای خنده‌دار و شو می پرداختند که حسابشان از تئاتر آرتیستیک جدا بود.

طی یک ماه و نیم پس از تحویل زیرزمین، تماشاخانه آماده بهره برداری شد و ابتدا با نمایش تئاترهای کودک و نوجوان آغاز به کار کرد. خیلی زود اهالی تئاتر متوجه تاسیس سالن شدند و مقدمات اولین اجرای حرفه ای شکل گرفت: کابوسنامه اثر وحید رهبانی. این اثر غیر متعارف(تماشچیان این نمایش می بایست با چشم بند وارد سالن می شدند و چشم بندهای خود را تا پایان اجرا بر نمی داشتند. آنها از طریق دیگر حواس خود مثل شنوایی، بویایی، لامسه… نمایش را می دیدند) مورد توجه و استقبال تماشاگران قرار گرفت در پی اجرای موفقیت آمیز این اثر طی ۳۰ اجرا، ۱۰ روز هم به زمان اجرا افزوده شد.
با توجه به حذف بروکراسی های معمول در سالن های دولتی در این سالن، تقاضا برای اجرا در این سالن افزودن گرفت و تماشاخانه پذیرای دو نمایش در هر روز شد. بدین ترتیب روزها محیط تماشاخانه پذیرای کارگاه های تخصصی ادبیاتی و هنری و همچنین تمرین نمایش ها بود و از عصر به بعد به اجرای نمایش تعلق داشت. در طول یکسال این تماشاخانه بیش از ۲۰ نمایش را روی صحنه خود دید. شهرت این تماشاخانه در زمان خود به قدری بالا رفت که رئیس جمهور دوره قبل کشور با وزرا و همراهان خود برای دیدن تئاتر به این سالن کوچک آمدند. تاسیس این تماشاخانه باعث ایجاد انگیزه برای دیگر علاقمندان شد و کم کم تاسیس سالن های خصوصی در تهران و سپس ایران روند فزاینده گرفت تا جایی که هم اکنون در تهران حدود ۳۰ تماشاخانه خصوصی فعالیت دارند.
با توجه به استیجاری بودن ملک این تماشاخانه، مکان این تماشاخانه پس از مزایده مجدد به شخص دیگری واگذار شد و فعالیت های آن در همین حد عقیم ماند. تلاشهای مدیر این مجموعه برای راه اندازی این تماشاخانه در مکانی دیگر نتیجه نداد اما نتیجه این عملکرد کماکان در تئاتر ایران ادامه دارد.
به همین مناسبت اداره کل هنرهای نمایشی در اردیبهشت ۱۳۹۲ طی مراسمی تندیس و لوح افتخار برترین فعال خصوصی در حیطه تئاتر را به مدیر این تماشاخانه اعطاء کرد.