افتتاحیه: جمعه ۳۱ خرداد ۱۳۹۸ ساعت ۱۶ الی ۲۱
نگاهش چون پنجرهای که رو به باغ گشوده میشود، به زندگی پیوند خورد. وقتی آمد باغ تابستانه بود. وقتی بود، چون عارفی که هنرمندانه رویدادهای ساده را تعبیر میکند، به روایتی بیتکرار از زندگی دست یافت؛ و وقتی رفت باغ همچنان غرق تابستان بود و اما پنجره دیگر خیال بسته شدن نداشت.
عباس کیارستمی هویتی دوباره بخشید به نادیدههای ناب از قلم افتاده؛ به راههای بیمقصد و عاشقانه های در پس عاشقانه ها، و روایتی از نو رقم زد، بر قصه های تمام و ناتمام و به ایهام هنر آغشته، که گاه در پشت درهای بسته فراموش میشوند؛ چون سایه ی درختی که بر روی برف به چرخش زمین محو میشود و برفی که به گرمای خورشید ذوب.
او به ترجمان یگانه ی هنرمند از زندگی و بازتاب آن در ثبت اثر باور داشت. باور داشت که اساس کار در تفاوتهاست و وحدت نگرش، امری است ملال آور. او ما را در این فاصله ی میان سیاه و سپید، به درنگی، دگربار بر هرآنچه هست دعوت میکرد. به دیدن و درک و دریافت قصه های مستتر در لایه های پنهان این پهنه ی خاکستری.
در هفتاد و نهمین سالگرد زادروز عباس کیارستمی، «چند روزی در میان» شاید بهانه ای است، تا در مقام پاسداشت و احترام، هفتاد و نه هنرمند، هریک به بیان و نگاه خویش، روایتی از زندگی را ثبت و در میان قابهایی یکسان به او تقدیم کنند. به او که وقتی آمد آمد، وقتی بود بود، و وقتی رفت بود.