امیر فصیحی مجله هنری سالیز

+ چرا برگشتی
- خسته شدم
+ بعد الانم خسته ای؟
- نمیدونم..... ☕️

نقدی بر عوامل اجرایی :
معمولا در اجرای های غیر از تهران متاسفانه شاهد کمبود هایی همیشه هستیم، اعم از مناسب نبودن سالن ها و.... و سختگیری و توقع سطح خیلی بالایی نسبت به تهران نباید داشته باشیم.
ولی بخشی هم باز بر میگرده به خود تیم اجرایی یک نمایش
از تاخیر زیاد شروع نمایش که بگذریم، میرسیم به عدم هماهنگی داخل سالن، وقتی صندلی ای رزو میشه و شماره صندلی شخص مشخص هست، دیگه دلیلی برای اینکه جای دیگری بگردند و پیدا کنن نیست، از طرفی، حتی خود عوامل هم بعضی نکات رو رعایت نمیکردن مثل عکاسی برای فوتر ها وسط اجرا جلوی تماشاچی که صدای شاتر تماما تمرکز بیننده رو از بین میبره، و میتونست در تمرینی یا وقتی دیگر انجام بشه،
یا عدم توجه خود بعضی تماشاچی های محترم که وسط اجرا گوشی در میووردن و عکس و فیلم میگرفتن و نور صفحه حواس ادمو پرت میکرد، و اول اجرا هیچ تاکیدی بر این موضوع نشد، یا حداقل من خاطرم نیست که شده باشه و من به شخصه هیچوقت به این مدل بی توجهی تماشاچی به اجرا رو ندیده بودم چندین ساله، حتی در هیچ اجرای ... دیدن ادامه ›› شهرستانی
مسئله بعدی برمیگرده به هماهنگی صحنه، که تأثیر مستقیمی روی خود اجرا گذاشته بود، از عدم استفاده مناسب از نور گرفته (بخشی هم برمیگرده به مناسب نبودن سالن) تا مشخص بودن تغییر دکور حین اجرا که میشد در تاریکی هم انجام بشه و اینقدر مشخص نباشه
و در آخر اجرا، نکته ای که واقعا آزاردهنده بود بیش از حد طولانی شدن معرفی مهمانان بود، به صورتی که 45 دقیقه نمایش بود، راحت ده دقیقه و حتی بیشتر معرفی مهمانان و حتی در کمال ناباوری معرفی باشگاه یوگا!!!! مشخص نبود اجرای خصوصی هست یا اجرای عمومی که در تیوال هم ثبت شده، در این شرایط معمولا یک تشکر کلی میکنن و مخاطب رو بدرقه،

از این موارد بگذریم و چشم پوشی کنیم، میرسیم به خود اجرا

اجرایی که در ایده و متن تا حدی خوب هست، ولی آنطوری که باید، از آب در نیومده، تسلط به متن بازیگران سطح قابل قبولی داشت، ولی منِ مخاطب عام نتونستم ارتباطی با کاراکتر ها برقرار کنم و داستان تک تک کاراکتر هارو بفهمم، انگار اجرایی مصنوعی رو داشتم میدیدم، اعتقاد دارم بازی تک تک این عزیزان قابل احترام هست و مطمئنا هرکدوم جداگانه در صحنه ای میدرخشند، ولی این جمع حداقل در این اجرا متاسفانه اونطوری که باید حداقل ها رو نداشتن و ایراد عدم هماهنگی و مصنوعی بازی کردن کاملا مشهود بود. و واقعا نمیشه عنوان یک نمایش خوب رو در نظر گرفت برای این اثر
و از نظر من نمایشی بود که متن قربانی عوامل زیادی شده بود و همه چی دست به دست هم داده بودن تا نمایشی به نسبت ضعیف حتی در سطح شهرستان ها رو شاهد باشیم متاسفانه...

در کل خسته نباشید میگم خدمت تمامی عوامل نمایش اتاق شماره ۴
و نمره شخصی من به عوامل اجرایی نمایش 1 از 5
و به بازی و متن نمایش 3 از 5 هست

موفق باشید، به امید موفقیت و پیشرفت برای تمامی عوامل اتاق شماره 4

واقعا از یه اجرا چی میخوایم؟ از یه بازیگر و نمایشنامه و... دیگه چی میخوایم؟
اجرایی رو امشب دیدم که واقعا عالی بود، اول میخواستم بگم که اجرا در سطح فلان اجرای دیگه خوب یا بد بود، ولی هیچ چیزی به ذهنم نرسید، امان خودشه، امان نمایشیه که حرف ها برای گفتن داره، نمایشی که نمایشنامه و اکت بازیگر در طول اجرا جاهایی میتونه با طنز در لحظه بخندونه مخاطب رو و جاهایی هم با تعریف روایت های بازیگر به فکر فرو ببره مخاطب رو
و چقدر نمایشنامه خوب نگارش شده و همه چی جای خودش هست،و حرفهای زیادی برای گفتن داره و دغدغه منده
از طرفی هم بازیگر چقدر خوب این پختگی رو داره که موقع روایت داستان خودش به این درستی حس و حال خودشو به مخاطب القا کنه
در طول اجرا زیر لب با خودم هی میگفتم آفرین آفرین
و در اخر اجرا هم که، مخاطب رو با موسیقی شاهکاری از حسام ناصری و سامان صمیمی بدرقه میکنه

امان میره جز اون دسته اجراهای خوبی که تو چند سال اخیر دیدم و لذت بردم و تا روی صحنه هست به اطرافیانم پیشنهادش میکنم

با تشکر از تمامی عوامل اجرایی نمایش امان
نمره شخصی من به این اجرا با احترام تمام 4از 5 هست

شب خوبی نبود، اجرای خوبی رو ندیدم متاسفانه، تو توانایی بازیگری این عزیزان با توجه به نمایش های قبلی که شکی ندارم،
از نمایشنامه بدِ نوشته شده برای کاراکتر خاخام با اون شوخی های سطحی که فقط دنبال خنده گرفتن از مخاطب بود گرفته
تا طراحی استفاده از نور برای اجرا که واقعا میتونست خیلی بهتر از این باشه همه و همه دست در دست هم داده بودند که سطح کل اجرا رو پایین بیارن
مطمئن نیستم ولی شخصا فکر میکنم متن تغییرات زیادی کرده بود از ابتدا تا پایان بندی که حس میکردم اجرا بریده بریده هست و اون انسجامی که باید رو نداشت

با تشکر و خسته نباشید از تمامی عوامل اجرایی نمایش زیگموند با امید پیشرفت تیم
نمره من به این اجرا 3 از 5 هست

اگر من تو اون شرایط بودم چه تصمیمی میگرفتم؟
اگر من روی تخت بودم میخواستم برام چه تصمیمی بگیرن؟
اگر تصمیمی گرفتم و پشیمون شدم چی؟
اگر هنوز ... دیدن ادامه ›› نظرات مخالف من بیشتر بود چی؟
اگر اگر اگر و چندین سوال بی پاسخ

کم پیش اومده که نمایشی تو مسیر برگشتن از سالن ذهنم رو تا چندین ساعت درگیر کنه
کم پیش اومده نمایشی باشه که فکر کنم اگر جای تک تک کاراکترهای صحنه بودم و با زاویه دید و خط فکری هرکدوم به اون مسئله نگاه کنم، بازم نتونم جوابی داشته باشم

سرنوشت مادری گره خورده به تصمیم فرزند پنجم
فرزندی که ترس آخرین تصویر از مادر خود را دارد
فرزندی که قبول نکرده همچی تمام شده
فرزندی که بیشترین وابستگی و بیشترین دو دلی را دارد

تصمیم گیری ای که شاید سخت ترین تصمیم عمر فرزندان باشد
دوراهی ای که شاید باعث جدایی همیشگی خانواده شود
و چندین داستان های دیگه همه و همه در یک دورهمی خانوادگی

شکستن خط فرضی از نظر شخصی من دارای یک خط داستان اصلی و درام حول محور مادر و چندین خط داستانی فرعی با طنز موقعیت حول محور فرزندان بود
نمایشی بود که شخصاً دوست داشتم با این خط اصلی درام و همچین موضوعی دیگه رگه هایی از طنز در لحظه نبینم
پرداختن به بعضی موارد شخصیت های از اعضای خانواده که کمدی خلق میکرد میتونست نباشه و
یه جاهایی از نمایش واقعا نمیفهمیدم چرا چند ثانیه بعد فضای سنگین و تاثیر گذار باید یهو با یه شوخی قطع بشه،
و اون پیوستگی موقعیت برام از بین بره؟ چرا با یه چالش جدید یا پیچش داستانی دیگه نه؟
خیلی دوست داشتم ببینم متن آقای کاهانی بدون موقعیت های طنز در لحظه و کلامی، و چاشنی بیشتر تراژدی صرفا برای این اجرا به چه شکل میشد

از نظر طراحی صحنه، سادگی و در عین حال هماهنگی رو میشد حس کرد
ولی جای خالی یک شخصیت برای من بیشتر روی صحنه حس میشد، مادر...
جاهایی حس میکردم که اگر شخصی صرفا روی تخت بود بیشتر حس تعلق خاطر فرزندان به مادر میشد قابل درک تر باشه برام تا تختی خالی در صحنه هایی
بهرحال که نظر تیم اجرایی این نبوده...

دوستانی نظرات قبلی میخوندم گفته بودن بازیگران جاهایی توپوق میزدن و حتی جایی خودشونم همراه تماشاچی خندشون گرفته
که خوشبختانه امروز تسلط بازیگران به متن مشخص بود و شاهد همچین ایرادی از تیم بازیگری نبودیم
اکت ها و کنترل احساس و القای اون به مخاطب خوب بود و سطح بالایی داشت ولی هنوزم نمیشد گفت عالی و بی نقص بود
ریتم اجرا مناسب بود و جاهایی درست زیاد و کم میشد
تکرار بعضی دیالوگ ها ایده خوبی بود
موسیقی های انتخاب شده برای نمایش به نظرم درست و متناسب با فضای اون لحظه انتخاب شده بودن
هماهنگی نور حین اجرا و کات خوردن ها و... درست سینک شده بود و تمام اینها نه تنها خوب بودن بازیگر های روی صحنه بلکه کاملا هماهنگ و با تجربه بودن تمام تیم اجرایی رو میرسونه که اینروزها کمتر تیمی این سطح از هماهنگی رو داره

نمایشی بود که اگر روزهای پایانی اجراش نبود و فرصت داشتم باز هم برای دیدنش حتماً میومدم.
و خوشبختانه این اجرا هم جز اجراهای خوب و قوی این روزهای سالن های تهران هست و کاملا ارزش حداقل یکبار دیدن و وارد شدن به دنیای خودش رو داره و شخصاً منتظر دیدن نمایشنامه و دنیای بعدی نویسنده کار خواهم بود.

در پایان به اجرا با تمام نقاط قوت و ضعف از نظر کاملاً شخصی من نمره 4 از 5 رو میدم

به امید موفقیت روز افزون و پیشرفت این تیم نمایشی

اجرای مونولوگی بی نقص نوشته آقای سید امیر پیشوایی که به مرگ زاویه دید جالبی داشت که پیشرفت قلم نسبت به نمایش چهل‌لم هم به خوبی قابل درک هست، از انتخاب بازیگر گرفته تا طراحی صحنه و انتخاب موسیقی متن و....

از اجرای سخت و پر انرژی مرتضا امینی تبار هم باید تقدیر کرد

من نمایش رو سه بار دیدم و هر سری بخش های جدیدی از متن برام جالب بود
از موسیقی آخر (imminence) نمایش گرفته که کاملا درست انتخاب شده بود و علتی شد که چند بار به این اجرا بیام تا نحوه تصویر سازی از محیط توسط بازیگر و....

نمایشی هست که ارزش چندین بار تمدید شدن رو داره و حتی میتونه تبدیل به یک فیلم تئاتر خوب هم برای پخش در پلتفرم های ویدیویی بشه