نمایش›آبجی

اسم صادق هدایت برای دیدن نمایش کافی بود.
برای خرید بلیط نمایش کمی دودل بودم. قبلاً نمایش دیگه ای رو توی سالن چهارسو دیده بودم و با خودم قرار گذاشته بودم که دیگه به غیر از سالن اصلی تاتر شهر سالن دیگه ای نرم ولی به امید اینکه اوضاع فرق کرده باشه دوباره بلیط خریدم.
وضعیت سالن نمایش سایه هم افتضاح بود. صندلی هایی که دسته ای برای تکیه دادن دست نداشت. پشتی صندلی ها نیمه بود و تقریباٌ نصف نمایش هُرم نفس های نفر پشتی رو روی گردنم احساس می کردم. فاصله صندلی ها به قدری کم بود که اگه شخصی می خواست صندلی آخر بشینه کل ردیف باید بلند می شدن که بتونه رد بشه. جالب اینجاست که دو نفر رو هم روی پله نشوندن و تمام قسمت های تاتر رو که در کنج چپ صحنه اجرا می شد نتونستیم ببینیم و این توهین مسلم و مستقیم به شعور مخاطبی ست که نفری بیست هزار تومن برای دیدن یک تاتر هزینه کرده است !!!
تاتر برداشت آزادی از داستان آبجی صادق هدایت هستش و خب فقط تم اصلی تاتر با داستان هدایت همخونی داره. بازی ها خیلی خوب بود ولی جابجایی های مدام شخصیت ها به نظر من لزومی نداشت و بیننده رو گاهی گیج می کرد.
قابل انکار نیست که وضعیت بد سالن باعث شد با خودم قرار بزارم یه تاتر هر چقدر هم اسمش برام جذاب بود ولی اگه تو سالن بی کیفیت اجرا شد نرم ببینم چرا که تاترهای درست و حسابی تو سالن های درست و حسابی نمایش داده می شن.