نمایش›عمل کشتن

تو این نمایش شاهد این بودیم که مرتب تیکه نمایش های کوتاه و به نوبه خود قشنگی پخش میشدن و بلافاصله بعد از اونها تا قبل از این که بیننده بتونه از لذت نمایش لذت ببره، سر و کله 3 تا آدم پر مدعا و پرحرف و سطحی پیدا میشد که با حرف های خاله زنکی و گوش خراششون راجع به نمایش رو مخ بیننده میرفتن و بیننده رو کفری میکردن که چرا اصلن اومده به این نمایش!

تو وجود هر آدمی سه جنبه مختلف وجود داره، یکی مشاهده کننده (آگاهی)، یکی مشاهده شونده (دنیای بیرون) و دیگری نقد کننده و تحلیل گر (نفس، افکار).
به نظر من این نمایش از این نظر خوب بود که خیلی خوب رابطه این سه جنبه مختلف رو نشون داده بود و اجازه داد که خیلی ساده مخاطب این قضیه رو بفهمه که چقدر افکار و عمل تحلیل کردن و ادعای دونستن داشتن (داوران) میتونه دنیای بیرون (نمایش) که همیشه پر از زیبایی و سرشار از هنر هست رو (برای بیننده) بکشه و تمام زیباییش رو ازش بگیره. چیزی که ما آدم ها همیشه در حال انجام دادن هستیم و دائما در تحلیل های خودمون زندگی میکنیم چون فکر میکنیم میدونیم و از نمایش هنرمندانه زندگی جلوی خودمون قافلیم. و واقعن هم عمل کشتن چه چیزی جز این میتونه باشه؟
پس بهتره خودم هم دست از تحلیل بردارم و بزارم که بیننده درونم از نمایشی که جلومه لذت ببره!