در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال نمایش کابوس های آنکه نمی‌میرد
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 03:28:17
امکان خرید پایان یافته
۲۸ فروردین تا ۰۲ تیر ۱۴۰۲
۲۰:۰۰  |  ۱ ساعت و ۴۰ دقیقه
بها: ۸۰,۰۰۰ تومان

- از همراه داشتن فرزندان زیر ۱۲ سال خودداری نمایید.

  • خرید بلیت نمایشها در تالار مولوی، فقط به صورت اینترنتی است و فروش حضوری در گیشه ندارد.
  • تماشاگر محترم ضمن پاسداشت حضور شما در مجموعه تئاتر مولوی به اطلاع می‌رساند از آن جا که این مجموعه در پردیس مرکزی دانشگاه تهران واقع شده، رعایت حجاب و شئونات دانشگاهی الزامی است و همچنین استعمال دخانیات ممنوع است. پیشاپیش از همراهی شما در احترام به قوانین دانشگاه سپاسگزاریم.
دسته‌بندی
بزرگسال

اخبار

›› نمایش « کابوس‌های آنکه نمی‌میرد» ویژه دانشگاهیان و هنرمندان اجرا شد

مکان

خیابان انقلاب، ابتدای خیابان شانزده آذر، شماره شانزده، جنب کلینیک دانشگاه تهران، مرکز تئاتر مولوی
تلفن:  ۶۶۴۱۹۸۵۰

نقشه بزرگتر و مسیریابی
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
نمایش هم از لحاظ اجرا قوی بود و هم از لحاظ محتوا.
هرچه اطلاعات تاریخیتون در مورد مشروطه بیشتر باشه بیشتر از نمایش لذت می‌برید.
این حجم از ... دیدن ادامه ›› اشارات تاریخی دقیق و با جزئیات نشان‌دهنده تسلط تاریخی کامل نویسنده است.
نمایش گوشه ای از رنجی که بزرگان این مملکت برای اعتلای فرهنگ کشور کشیدند را به تصویر می‌کشه. از نگارش فرهنگ فارسی تا تاسیس مدارس دخترانه. از مبارزه با استبداد تا نبرد با ارتجاع...
🙏💙
۰۶ خرداد ۱۴۰۲
سلام، آیا اجرا تا اخرهفته تمدید خواهد شد؟
۰۷ خرداد ۱۴۰۲
فاطمه علیزاده
سلام، آیا اجرا تا اخرهفته تمدید خواهد شد؟
درود بر شما
بله تا تمدید شده
۰۷ خرداد ۱۴۰۲
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
چند دقیقست که نشستم زل زدم به باکس سفید جلوروم که چیزی درمورد این نمایش بنویسم اما واقعا نمیدونم از کجا شروع کنم.
راستش واقعا بهم چسبید. مثل ... دیدن ادامه ›› یه نخ سیگار بعد کلی نسخی.
وقتی نمایشنامه از قوت کافی برخوردار باشه، اون نمایش بیشتر راهو رفته. ارجاعات تاریخی مناسب، دیالوگ های جذاب و روایت تاریخ از اونچه که به ایران از مشروطه تا کودتا گذشته. به دهخدا از جوانی تا دم مرگ گذشته. و اینکه این نمایش مخاطب رو به مطالعه بیشتر در این‌مورد مجاب میکنه.
چیزی که درمورد متن نمایش خیلی دوست داشتم پایان بندی درستش بود. دهخدا توضیح میده که مشکل، این شاه و اون نخست‌وزیر و فلان حکومت نیست. مشکل از سیاست نیست که با اون بخواد حل شه. مشکل نادانی و جهل مردمه. با فرهنگ درست میشه. با تصمیمی که دهخداها گرفتن و باز باید بگیرن درست میشه.
درمورد صحنه، اون فیش های رقصان تو هوا و آدمای ریز و درشت سرگردان به خوبی کابوس های دهخدا رو برای بیننده صحنه‌سازی میکردن.
آخ آخ عجب تیکه‌ای بود اونجایی که اخرین نور صحنه آتیش سر کبریت دهخدا بود و بعدم با خاموش شدنش نمایش تموم شد. کیف کردم.
تنها ایرادی که یادمه تاخیر اول نمایش بود که فدای سر عوامل این کار. کاش همه تاخیرها در این هنر به خاطر استقبال و حضور بیش از ظرفیت مخاطب بود.
تشکر میکنم از همه کسانی که برای این نمایش زحمت کشیدند.
موفق و شاد باشید
ایستاده مردن یا ایستادگی تا مرگ؟!

آدم‌های ترسو نمی‌میرند، بل تا زنده‌اند کابوس می‌بینند! گاهی مردن هم اقبال می خواهد؛ که با کابوس زندگی کردن ... دیدن ادامه ›› هزاربار از مرگ بدتر است.

دهخدا و جهانگیرخان هر دو اهل فرهنگند. یکی را عقیده بر آن است که باید ایستاده مرد و دیگری مرگی این چنین در مقابل هدفی که دارد را کافی نمی داند. دخو نخبه فرهنگی است؛ اساسا تمام فرهنگ است و ایران هم جامعه نخبه کُش؛ پیش از این مام وطن به خوبی نشان داده است که چگونه نخبگانی چون قائم مقام و امیرکبیر و مصدق را از میان برداشته است و جهانگیرخان از این جهت محق است. منتهی دخو نمی تواند به این امر رضایت دهد؛ گویی او رسالتش را در آمد و شد این و آن حکومت نمی بیند؛ رسالتش ورای هر ساختار سیاسی است، از این رو از هیچ تلاشی فروگذار نمی کند تا آن را به انجام رساند. با این حال به راحتی نمی‌توان نتیجه گرفت که کدام راه است و کدام بی راهه؟! ایستاده مردن یا ایستادگی تا مرگ؟! چه بسا که هر دو در بافت خودشان و در نسبت با فرد و غایتش، راه باشند و انتخابی اصیل؛ که مسیر توسعه و زیستن در جهانی بهتر، تنها یک راه حل أعم از سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و ... ندارد و جهان انسانی آبستن تمام این جوانب است.

گاهی نمردن و ادامه دادن از ترس نیست، از «باور» است؛ باوری که کابوس مدامِ زیستی شرافتمندانه است!