نمایش›بوف نه چندان کور

سال‌ها پیش بوف کور رو خونده بودم و یادمه عجیب ذهنم درگیرش شده بود...دوران دانشجویی، سر کلاس ادبیات معاصر تحلیلش کردیم و همین درگیری‌ها و کنجکاوی، کافی بود تا این نمایش رو از دست ندم. به خصوص بعد از دیدن نام کارگردان و همینطور هنرمندان خوب، آقایان مسعود کرامتی و رحیم نوروزی.

در کل، نمایشی بود متفاوت با شروع جذاب. موسیقی نمایش رو هم دوست داشتم، اگر چه فکر می‌کنم در بعضی بخش‌ها صداش کمی بیش از حد لازم بلند می‌شد و باعث شد چندتا از دیالوگ‌های آقای کرامتی رو از دست بدم و نشنوم چی می‌گن. به نظرم نقطه‌ی قوت نمایش هم بازی‌های بسیار خوب آقای نوروی و آقای کرامتی بود و واقعا لذت بردم.

دوست دارم دوباره بوف کور رو بخونم، و جالبه دوستانم که این کتاب رو نخونده بودن،‌ هم نمایش رو دوست داشتن و هم مشتاق شدن تا کتاب رو بخونن.


خدا قوت به عوامل این گروه

.
بوف نه چندان کور اگر چه یک نگاهی به بوف کور اصلی داشت اما به نظر من تمام تلاشش در این بود تا بر اساس آن عناوینی که بدست آمده, شنیده و یا دیده شده است, صادق هدایت را معرفی کند.
.
در گذشته بسیار درام ها و تئاترها بر اساس بوف کور دیده ایم اما گویا خیلی هایشان برای مخاطب جذاب نبوده است.
.
و چه کردند مسعود کرامتی و رحیم نوروزی
بازی در ۷ شخصیت به صورت پشت سرهم و با ویژگی های متفاوت, تنها باعث شد تا مخاطب بیشتر از گذشته به استادی مسعود کرامتی در بازیگری ... دیدن ادامه ›› پی ببرد.
.
نازنین کریمی و الهام نامی هم که تکمیل کننده ی تمامی تلاش های رحیم نوروزی و مسعود کرامتی برای مخاطب بودند.
.
آن عشوه های به موقع و شیوه های بیان در مکان و زمان خاص خودش باعث شده بود تا مخاطب برای درک هرچه بیشتر این نمایش تلاش کند و همه ی این ها یعنی موفقیت.
.
اگرچه انتقادهای جزئی به بوف نه چندان کور دارم اما با شدت این اثر را برای مخاطبان خاص تئاتر و آقای هدایت, پیشنهاد می کنم تاکید می کنم مخاطب خاص تئاتر و آثار صادق هدایت
.
خسته نباشید به تمام عوامل این گروه عزیز
و خوشحالم از اینکه این نمایش زیبارا از دست ندادم.
.
یک خسته نباشید ویژه به گروه پرفورمنسِ این کار که متاسفانه سعادت آشنایی هیچ کدام را نداشتم.
.
سیدمحمدصادق سیادت