از نمایش هایی که از دیدنش پشیمان هستم. کمی غمگین شدم که از چنان کتابی این نمایش به عمل آمد، احساس میکنم حق آن کتاب به جا نیامده. سعی شده بود که خلاقانه و ساختار شکن باشد، اما واقعا پخته و جا افتاده نبود، به شدت از کمبود جزئیاتِ فکر شده رنج میبرد این نمایش. همه چیز زیادی اغراق آمیز، لباس ها هم فاجعه. دکور واقعا چنگی به دل نمیزد. متوجه هستم که گاهی امکانات کم و شرایط مناسب نیست، اما چرا از آن خلاقیت برای مینیمال شدن نمایش استفاده نکردید؟ این همه تشدید و تشنج در بازیگران برای چه بود؟ در کل پیشنهاد نمیکنم اما این نظر شخصی بنده است. امیدوارم کارگردان سبک های مینیمال تری را در آینده امتحان کند.
نمایش رو ندیدم...
چه خوب که رجوع میکنید به نویسندگان بزرگ و آثار جهانی و شاهکارشون...هنوز خیلی جای استفاده هست از کامو و سارتر و ایبسن و چخوف و... چون موضوعات و داستانشون جهانی هست و با گذشت زمان و تغییر مکان کنار نمیرن...
فرصتی بدست بیاد اجرا رو ببینم...
حقیقتا نمایش کالیگولا برای من آنقدر دلنشین بود که بعد از اولین دیدارم بشدت دوست داشتم باز هم به تماشای کالیگولا بنشینم و این اتفاق افتاد و هربار بیشتر فهمیدمش، هربار بیشتر لذت بردم .
موفقیت و سربلندی تکتکتون همیشگی.
نیمای عزیزم از آشنایی باشما هم بینهایت خوشحالم و برات از صمیم قلب آرزوی موفقیت روزافزون دارم. خسته نباشید