پری صابری کارگردان تئاتر، نمایشنامه‌نویس و دارای نشان لژیون دونور

پری صابری کارگردان تئاتر، نمایشنامه‌نویس و نویسنده رمان است. وی گروه تئاتر پازارگاد را ایجاد کرد و تالار مولوی را در تهران تأسیس نمود و نشان لژیون دونور فرانسه را در سال ۲۰۰۴ دریافت کرد.
پری صابری پس از پایان دورهٔ متوسطه برای ادامهٔ تحصیل در رشته سینما و تئاتر به پاریس رفت. در دوران دانشجویی فیلم کوتاهی دربارهٔ یکی از رباعیات خیام ساخت که به عنوان بهترین فیلم دانشجویی ۱۹۵۴ در فرانسه برگزیده شد. پس از آن، در سال‌های ۸-۱۹۵۵ در مکتب تانیا بالاشوا تئاتر آموخت و پس از مدتی که برای مطالعه در اسپانیا به سر بُرد در ۱۳۲۴ به ایران بازگشت.
صابری در بازگشت به ایران گروه تئاتر پازارگاد را ایجاد کرد. هم‌چنین در سال‌های ۵۷ - ۱۳۴۷ مدیر فعالیت‌های فوق برنامه دانشگاه تهران بود و تالار مولوی را در تهران تأسیس کرد. او نمایشنامه کرگدن اوژن یونسکو را دو مرتبه (پس از ترجمه جلال آل احمد) به فارسی ترجمه کرد و حمید سمندریان در ۱۳۵۰ آن را در دانشگاه تهران بر صحنه برد.
او پس از انقلاب ۱۳۵۷ به خارج از ایران رفت. در این سال‌ها نمایشنامه «من از کجا، عشق از کجا» را دربارهٔ زندگی فروغ فرخزاد نوشت و در ۱۹۸۱ در لس‌آنجلس اجرا کرد که بسیار موفق بود. سپس آن را به انگلیسی در جشنواره هنری بازی‌های المپیک اجرا کرد که هم‌چنان با استقبال مواجه شد. سپس تصمیم به بازگشت به ایران گرفت.
در ایران ابتدا با برخوردهای خوبی مواجه نشد اما کم‌کم فعالیت تئاتری خویش را از سر گرفت و نمایش‌های «من به باغ عرفان» دربارهٔ زندگی سهراب سپهری و «هفت شهر عشق» را با الهام از عطار نیشابوری به صحنه برد. در پی این موفقیت‌ها، آثار دیگری را نوشته و کارگردانی کرد که به گفته خودش نمایش «شمس پرنده» دربارهٔ مولوی از بهترین کارهایش است.
«شمس پرنده» و «اسطورهٔ سیاوش» دو نمایشی است که پری صابری در تالار یونسکوی پاریس به روی صحنه برد.