نمایش›داستان تاسیس

هرگز دلم نمی خواهد شازده کوچولوی من زمینی شود.
همین.

- و باز هم به لطف سانس ویژه تونستم نمایش موردعلاقه م رو ببینم. نمایشی که باید غرق بازی های کلامی اش نشد.
- یادم هست کودکی ها برای خودمان یک شوخی بامزه داشتیم: به فیلی که شلوار جین پوشیده فکر نکن. خب. حالا چشماتو ببند. به چی فکر میکنی؟
حالا حکایت همان بازی های کلامی این نمایش است. سخت است اما فکر نکن. آنوقت تغییر لحن شازده کوچولو را که آلوده ما زمینی ها میشود خوب تر میفهمی. و دلت بیشتر میسوزد وقتی معصومانه میگوید من میخواستم برگردم سیاره م...
- به خاطر علاقه ام به شازده کوچولو بسیار نگران بودم برای دیدن این نمایش. چون میدانستم تنها چیزی که رگم برایش باد میکند و پایش می ایستم شازده کوچولوست. اما این اثر به اندازه اثر اگزوپری شازده کوچولو را عاشقانه نگاه میکرد.
شازده کوچولویی که لاجرم گاهی گذارش به زمین می افتد.
- بازی ها روان و‌یکدست بود اما خب آدم حق دارد از نقشی بیشتر خوشش بیاید. نقش گل را زیاد دوست داشتم.
- طبق معمول هم صدای خنده های بلند و چک کردن گوشی و باز کردن پاکت چیپس لذت کامل را از تماشای تئاتر میگیرد.