«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
یه ذکر مصیبت تکراری می خوام بکنم که قبلا هزار بار باهاش گریه کردیم. دوستان لطفا بچه های خردسال رو نیارین سالن نمایش یا اگه میارید توجیهشون کنید! لطفا وسط نمایش صحبت نکنید! لطفا صداهای عجیب تولید نکنید! من پنجشنبه این نمایش رو دیدم و باید بگم متاسفانه نظم سالن ۲ مهرگان افتضاح بود! بدون اغراق دقیقا تا بیست دقیقه اول نمایش، درب سالن چند بار باز شد و دوستانی که با وجود تاخیر شروع نمایش بازم دیر رسیده بودن بین صندلی ها جابهجا میشدن. رفته بودم یه کار مطابق انتظارم از یه گروه جوون و با انرژی ببینم که متاسفانه کلا از دماغم دراومد.
با دیدن این ورژن از دختر یانکی اولین چیزی که به ذهنم رسید این بود : زندانی شده در متن. گویی هیچ چیز از متن نیل سایمون و آمریکای دهه 70 فراتر نرفته بود.نتیجتا نگاه طنز متن نیز درست از طرف مخاطب دریافت نمیشد و طنز های ابداعی خود کارگردان نیز در هوا معلق میماند. انتقاد به رویای آمریکایی به ایرانی سال 97 نمیرسید و دغدغه های ما همسو نبود. این نمایش من را بیش از پیش به این نظر نزدیک کرد که تئاتر امروز ما با تالیف موفق تر خواهد بود. برای گروه آرزوی موفقیت میکنم.
کاملا با شما موافقم! دختر یانکیِ نیل سایمون شاید به اندازه کافی برای جامعه ی چهل سال پیش آمریکا جسورانه بوده باشه، ولی برای مخاطب ایرانی؟! ... به نظرم دخترِ ایرانی شده ی نیل سایمون خیلی ملموس تر و جسورانه تر از دختر یانکی می تونست باشه! کارگردان جوانمون می تونست موفق تر باشه اگه یکم شجاع تر بود.