در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال نمایش دومینو
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 19:40:55
امکان خرید پایان یافته
۱۶ فروردین تا ۰۶ اردیبهشت ۱۳۹۴
۱۸:۰۰  |  ۱ ساعت
بها: ۱۵,۰۰۰ تومان

09104994874 رزرو

خرید بلیت دیگر صندلی‌ها در سایت: www.gisheh.net

گزارش تصویری تیوال از نمایش دومینو / عکاس: سجاد احمدی مجد

... دیدن همه عکس‌ها ››

گزارش تصویری تیوال از نمایش دومینو / عکاس: ماندانا رنجبر

... دیدن همه عکس‌ها ››

ویدیوها

آواها

مکان

خیابان آیت اله طالقانی، خیابان شهید موسوی شمالی (فرصت سابق)، باغ هنر، خانه‌ی هنرمندان ایران، تماشاخانه استاد عزت‌اله انتظامی
تلفن:  ۸۸۳۱۰۴۵۷، ۸۸۳۱۰۴۵۸

نقشه بزرگتر و مسیریابی
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
سلام.
من نمایش دومینو رو 2 بار دیدم.نمایشیه که باید حتما دیده شه.اول از خوبیاش بگم.به نظر من یه کمدی سیاه رو با موفقیت،توی اجرا بهمون نشون میده.تضاد طبقاتی رو میشه خوب فهمید و درک کرد.کلا بازیها خوبه.یکی دوتا از بازیها واقعا تاثیر گذاره.چون بازیگرای حرفه ای زیادی توی این کار هستن،و به خصوص 2 تا از دوستای صمیمیم توی این کار بازی میکنن،اسم از هیچ عزیزی نمیارم.به نظرم ترتیب قرار گرفتن صحنه ها و نوع روایت داستان،خوبه و به جذابیت کار کمک میکنه.
شاید بشه ایراد اصلی کار رو توی انسجام کار دونست.یه قسمتایی از این کار خیلی زیاد بستگی به بازی بازیگر داره.یعنی اگه کنترل شده بازی کنه،خوبه،ولی اگه بازیگر بخواد به قول تئاترب ها فوکوس بکشه و به قول معروف بخواد خودی نشون بده که خنده بیشتری بگیره،مناسفانه کار به سمت لودگی پیش میره.که این برمیگرده به نظارت کارگزدان و تسلطش روی بازیگرا.درست به همین دلیل من دومینویی رو که روز 23 فروردین دیدم،بیشتر از دومینوی 30 فروردین دوست دارم.
مهتاب صفدری این را خواند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
سلام
نمایش تا حد زیادی از ناحیه بازی ها لطمه خورده است. غلیرغم این که اجراهای اول هم نیست به نظر می رسد کارگردان جوان کار فکری برای این مورد نکرده است و من شاهد اجرایی پر از تپق، مکث و ناهماهنگی بودم. طراحی صحنه تداعی کننده هیچ چیزی نبود و ...
من در واقع بخاطر نقدهای بلندبالا و مثبت منتشر شده در این صفحه برای دیدن این نمایش اقدام کردم و متاسفانه انتظاراتم برآورده نشد. واقعیت این است مطمئن نیستم این مخاطب ها رعایت امانت کرده باشند.
به امید اجراهای بهتر از این گروه جوان. موفق باشید
مهتاب صفدری و رضا قاسم پور این را خواندند
حسین پوریعقوب و عمو فرهاد قصه ها این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
« به نامش و به یادش »

بی¬سوادی که مهم نیست ... !!!
نگاهی به نمایش «دومینو»
به نویسندگی «مهتاب صفدری» و کارگردانی «محسن زمانی»
عرفان پهلوانی
فروردین 1394

نمایش «دومینو» یکی از بهترین و شرافتمندانه¬ترین نمایش¬هایی است که در چند سال گذشته در جریان تئاتر خصوصی ایران روی پای خود ایستاده است ... دیدن ادامه ›› و به دور از رفتن به سوی جذابیت¬های نابخردانه¬ای چون بهره¬گیری از چهره¬های سینمایی یا ورزشی ناهنرمند و کارنابلد و یا شوخی¬های رکیک جنسی به صحنه آمده است، می¬درخشد و رسالت هنری و انسانی خود را به انجام می¬رساند.
دومینو، نمایشی برخوردار از بار و رنگ و بوی کمدی است که شرافتمندانه و اخلاق¬مدارانه، هوشمندانه و ماهرانه، تماشاگر را از شیرینی خنده برخوردار می¬سازد؛ اما هرگز پا را از حد فراتر نمی¬نهد و رو به سوی مشمئزکنندگی نمی¬نهد. این نمایش به خوبی می¬تواند با تماشاگرانی از گروه¬های گوناگون جامعه پیوند و ارتباط برقرار سازد و ایشان را به درنگ و اندیشه کردن پیرامون مفاهیم زمان¬شمول، مکان¬شمول و والایی همچون «سرنوشت»، «مرگ»، «دانش» و ... و همچنین عامل تاثیرگزاری همچون «پول» دعوت کند.
نمایش دومینو که اجراهای خود را از نیمه¬های فروردین 1394 در نمایشخانه¬ی استاد عزت¬ا... انتظامی خانه¬ی هنرمندان ایران آغاز کرده است و تا نیمه¬های اردیبهشت 1394 ادامه خواهد داشت، نمایشی برخوردار از «هماهنگی» است. هماهنگی یکی از عناصر 24 گانه¬ی یک طرح (Plot) دراماتیک است و شاید بتوان هماهنگی را تنها قاون مشترک میان سبک¬ها و ایسم¬ها، شیوه¬ها و رسانه¬ها و جهان¬بینی¬ها و ایدیولوژی¬های گوناگون هنری دانست. ارکان، اجزا و عناصر سازنده¬ی نمایش دومینو به خوبی برخوردار از هماهنگی هستند؛ هنرمندی و زبردستی «محسن زمانی» در مقام نمایشنامه¬نویس، گروه بازیگران، طراحان صحنه و لباس، طراح گریم، آهنگساز و طراح افکت و ... آن¬چنان با کارگردانی هوشمندانه و ماهرانه¬ی «مهتاب صفدری» هماهنگ با یکدیگر پرداخت شده و عمل می¬کند که در این نمایش شهری باورپذیر، فانتزی و برخوردار از رنگ و بوی کمدی¬ای خردمندانه بر صحنه جان می¬گیرد و بازنمایی می¬شود. هر اندازه هم که یک اثر هنری و به ویژه دراماتیک، فضایی فانتزی را بازبنمایاند، اگر بتواند میان ارکان، اجزا و عناصر خود ایجاد هماهنگی بکند، خواهد توانست که تماشاگر ار به باور برساند؛ مهتاب صفدری کارگردانی کاربلد و چیره¬دست است که از پس این مهم به خوبی و سرافرازانه برآمده است. تماشاگر در پیوند با نمایش برخوردار از هماهنگی دومینو، آدم¬های جان یافته بر روی صحنه را باور می¬کند، چالش میان این کاراکترها برایش مهم می¬شود و با ایشان احساس «همدلی» می¬کند.
نمایش «دومینو» برخوردار از «ستیز» میان کاراکترها و اندیشه و منش ایشان است و به شایستگی توانسته است با بهره¬گیری از تعلیق، کنایه، گره¬افکنی و گره¬گشایی، احتمال و ضرورت ایجاد کشش کند و تماشاگر را با خود همراه سازد.
نمایش دومینو یک نمایش چند پرده¬ای است که از دیدگاه کیفی، می¬توان آن را یک نمایش فلسفی (Philosophy) دانست. در نمایش¬های فلسفی و از آن جمله نمایش دومینو، اندیشه و تفکر در بنیان اثر وجود دارد و ستیز میان دیدگاه-ها، اندیشه¬ها و منش¬ها، بخش جدانشدنی این گونه آثار است. در این دست از آثار و از آن جمله نمایش دومینو، اثر، تماشاگر و مخاطب را تشویق و دعوت به اندیشیدن می¬کند، اما به او نمی¬گوید به چه بیاندیشد و اندیشه و دیدگاه ویژه-ای را به تماشاگر و مخاطب تحمیل نمی¬کند. نمایش دومینو همچون دیگر آثار دراماتیک فلسفی پیرامون چالش¬هایی هستی¬شناسانه و کاینات سخن می¬گوید، اما چندان راهِ کار و حلی را پیش نمی¬نهد و نمی¬گذارد.
نمایش دومینو، آغازی جذاب و تاثیرگذار دارد و هوشمندانه تماشاگر را دعوت به تماشا می¬کند. پایان این نمایش نیز که میزانسن آن چون و مانند آغاز آن است، به یادماندنی است. آغاز، میانه، پایان و کلیت و تمامیت این نمایش به گونه¬ای است که پس از پایان در ذهن و یاد تماشاگر باقی می¬ماند، ادامه می¬یابد و او را درگیر می¬سازد. نمایش دومینو دارای داستان است و چگونگی روایت این داستان، با توجه به شکست¬هایی که در روایت آن ایجاد می¬شود، بر جذابیت¬های این نمایش می¬افزاید.
حریم صحنه¬ی نمایش و تماشاگر، با توجه به معماری نمایشخانه¬ی استاد عزت¬ا... انتظامی خانه¬ی هنرمندان ایران، به خوبی با پارچه¬ای آبی رنگ که آن را می¬توان نماد و نشانه¬ای از رودخانه و دریای شهر رخدادگاه نمایش دانست، جدا شده است. یکی از زیباترین و خلاقانه¬ترین صحنه¬ها و میزانسن¬های این نمایش، صحنه¬ی غرق شدن پدر و پسرانش (لیوناردو، ورنون و ارل) هست که با بهره¬گیری از همین پارچه¬ی آبی رنگ ریخت می¬یابد.
بازیگران نمایش دومینو، در مجموع به خوبی توانسته¬اند در این نمایش ظاهر شوند، اما بیش از دیگران «سینا کرمی» در نقش ورنون، «ارسطو خوش¬رزم» در نقش ادنا، «امیر محمدی» در نقش لول و «فاطیما نوفلی» در نقش جینی درخشان ظاهر شده¬اند. به گمان من هر هنرمندی در هر رسانه¬ی هنری نخست می¬باید «درست» خویشکاری و وظیفه-ی خود را به انجام رساند. یکی از مترها و معیارهای سنجش این درستی پایبندی به اصول و دانش آن رسانه¬ی هنری است. اگر هنرمندی توانست به درستی از عهده¬ی انجام خویشکاری و وظیفه¬ی خود برآید، سپس می¬توان «خوب» بودن کار او را به داوری نشست. نوآوری و خلاقیت یکی از مترها و معیارهای سنجش خوب بودن یک اثر هنری است. نویسنده¬ی نمایش دومینو، کارگردان این نمایش، گروه بازیگرانی که نام برده شدند و طراحان صحنه، لباس، گریم، آهنگساز و طراح افکت نمایش دومینو به گونه¬ای «درست» و «خوب» توانسته¬اند هنرنمایی کنند.
نمایش دومینو از ریتم و ضرباهنگی متناسب با ذات و فضای این اثر و رویدادها و کاراکترهای آن برخوردار است؛ اما در عین حال گمان می¬رود در برخی صحنه¬ها دیالوگ¬ها رو به سوی اطناب دارد و جا دارد تا با اندکی حک و حذف و اصلاح، آن صحنه¬ها موجزتر و شسته-رفته¬تر اجرا شوند.
یکی از مهم¬ترین و درخور درنگ و اندیشه¬ترین نکته¬هایی که در نمایش دومینو به خوبی و زیبایی بدان پردخته شده است، تفاوت در گام نخست خنده¬دار و در گام¬های پسین اندهبار میان گروه¬ها و کاست¬های اجتماعی است؛ که گویا متر و معیار سنجش این تفاوت، تنها «پول»، این شوم¬ترین آفریده¬ی انسان است: جینی و جایلز، پولدارترین دختر و پسر شهر با یکدیگر ازدواج کرده¬اند که گویا مهم¬ترین هدف و انگیزه¬ی آن¬ها از این ازدواج و در ادامه مهم¬ترین دلیل پایداری ازدواج ایشان، پولداتر شدن خانواده¬هایشان است که با هم شریک تجاری هم شده¬اند. این دو جوان بی¬پایه و بی¬مایه، حتی از سواد خواندن و نوشتن هم بی¬بهره هستند. جینی (با بازی خوب و به یادماندنی فاطیما نوفلی) در روز عروسیشان به آسانی می¬گوید: «بی¬سوادی که مهم نیست ... !!!». او تنها نگران این است که مبادا شوهرش از مردی، آن هم به معنای نرینگی و نه جوانمردی، بیافتد. او به هر قیمتی که شده است، دشتی پر از آهو، برای زمین گلفشان طاووس، نوکرانی دانش¬آموخته¬ی دانشگاه و تارک¬الدنیایی برای غار واقع در ملک بزرگ و باشکوهشان می¬خواهد. کمی آن سوتر «ادی» (با بازی شایان فصیح¬زاده) که جوانی زیبا، آراسته، باسواد، آداب¬دان و دانش¬آموخته¬ی دانشگاه است، مجبور است تا برای «پول» و تکه¬ای نان به پیشخدمتی زوج جوان پولدار و بی¬سواد شهر درآید. در گوشه¬ای دیگر از این شهر هم «ورنون» (با بازی خوب سینا کرمی) هست که حتی در هنگام رانندگی از لذت کتاب خواندن دست نمی-کشد، اما مجبور می¬شود تا دنیا را ترک بگوید و تارک¬الدنیای غار پولدارهای شهر شود.
نمایش دومینو با این دیالوگ به یادماندنی رو به سوی پایان می¬نهد:
«وقتی از بالا به قضایا نگاه می¬کنی، تازه می¬فهمی که همه چیز به همه چیز ربط داره ... بدجوری هم ربط داره!»
به شما پیشهاد می¬کنم اگر می¬خواهید ساعتی را از «لذت شادی» و ساعت¬هایی را از «لذت اندیشیدن» بهره¬مند شوید، حتما در فرصت باقی مانده به تماشای نمایش «دومینو» بنشینید.
گلشن قربانیان و حسین پوریعقوب این را خواندند
روح اله پرنده و مهتاب صفدری این را دوست دارند
و هر روز به پیج هایی که فقط برای نمایش دومینو در تیوال ساخته می شوند، افزوده می گردد...!!!!!!!!!!
۳۱ فروردین ۱۳۹۴
آقای عرفان پهلوانی از منتقدان صاحب نام و تحصیلکرده و فرهیخته تئاتر هستند. نقدهای هوشمندانه ایشان در سایت ایران تئاتر، مقالاتشان در مجلات معتبری مثل نمایش و سایر مجلات علمی پژوهشی قابل دسترسی است. لطف ایشان بوده است که نقدشان را در سایت تیوال گذاشته اند.
۳۱ فروردین ۱۳۹۴
آقای پهلوانی عزیز و گرامی، من و گروه نمایش دومینو بسیار از شما سپاسگزاریم. خوشحالیم که نمایش ما مورد توجه شما قرار گرفته است. و ممنون که دیدگاه های ارزشمندتان را با تماشاگران نمایش دومینو به اشتراک گذاشتید.
۳۱ فروردین ۱۳۹۴
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید