نه منتظر چیزی هستی، نه چیزی انتظارتو
میکشه. دندانهایت را میسابی و با هر نفس که میکشی فکات شکافته میشود و آویزان مثل پوشکی پُر.
همه چیز در او نشان دهنده نقص و نقصان بود.
در پاییز یا در بهار. چه فرقی میکند؟ در جوانی یا پیری چه اهمیتی دارد؟ به هر حال ناپدید میشوی در تصویری کل.
گلولهای قالب ریختهام برایت تا به تو در قلبام شلیک کنم. گلولهای سنگی. تا کاریترین زخمها را بسازد و وادارت کند تا لمس کنی، از عشق مردن، چگونه است. حالا در خواب به خود میپیچی ... وقتی بیدار میشود یک عقاب صاف در بسترش
توجه: به دلیل بازسازی حریم تئاترشهر، ورودی همه سالنها، تا اطلاع بعدی از پیادهروی خیابان ولیعصر (عج) است. برای دیدن مسیر لطفا اینجا را کلیک کنید.
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
هدفی که شاید به بار ننشست.
از لفظ شاید استفاده کردم چون نظرات درباره کیفیت این نمایش به شدت متنوع بود و هست و با قاطعیت حاضر نیستم راجع بهش حرف بزنم.
پریشانی درونی، خودستیزی و کلبه تنهایی آدمها رو اگر محوریت نمایش بدونیم و پرداخت یک غم عمومی در یک اجرای فیزیکال رو هدف کارگردان، کار واقعا جذابی به نظر میرسه اما از طرف دیگه باید گفت که متاسفانه در پس دیالوگهای ضعیف و بعضا تصنعی، یکنواختی بیش از حد حرکات بازیگرا نسبت به هم، به خدمت گرفتن اصوات بعضا ناهمگون و از همه مهمتر نداشتن هیچ نقطه اوجی، بیننده در مجموع مسحور ایده جذاب کار نمیشه و در نهایت تو ذهنش این اجرا رو ملالآور تصور میکنه.
به نظرم با اندکی تغییرات کار خوبی بشه.
نوع روایت مرا یاد داستان های سیال ذهن می انداخت. ریتم فوق العاده که با حرکت تناسب داشت، همراه سکوت های طولانی ای که مخاطب را شگفت زده میکرد. با وجود این ویژگی های گزارش وضع هوا رو پیشنهاد می کنم.
ایده نمایش خوب بود فکر کنم قصد داشت چند مدل شخصیت که نوعی خود خوری یا خود درگیری داشتن و نشون بده کلا موضوع جالبیه اما با توجه به اینکه بیشتر پرفورمنس بود طراحی حرکت بی نهایت ضعیف بود اصلا نمی تونستین بین حرکات اشخاص فرقی بذارید اگر حرف نمی زدن اصلا فرقی با هم نداشتن طراحی حرکت سخته و اجراش سختر بازیگران توانمند بودن خوب اجرا می کردن اما انتظار داشتم همونطور که از حرفا متوجه تفاوت حرفاشون می شین از حرکاتشون هم متوجه شین اگر بخوام رک منظورم و بگم طراحی حرکت اصلا ربطی به نمایشنامه نداشت و به طور کلی یک حالت خود درگیری رو بیان می کرد.