نمایش›هزار و یک تو

درود و هزار درود بر خانم کارگردان، بازیگر و نویسنده و همراهان هنرمندش در خلق این اثر زیبا
تلاقی روانکاوی مدرن فروید با قصه گویی سنتی شهرزاد در فضایی رویایی و با ادبیاتی زیبا صورت می گیرد. همه اجزای نمایش، از موسیقی تا نور و چیدمان و بازی چنان در هم تنیده اند که در نهایت، به آفرینش یک اثر هنری کامل (از دید من که تماشاگر عادیم) ختم می شوند. من و همسرم به راستی لذت بردیم و از خالقان این اثر تشکر می کنیم.
شخصا و شاید از آنجا که سواد اندکی در هنر دارم، بعضی چیزها را متوجه نشدم. مثلا نقش مردی که سی و نه روز صبر کرد تا به وسوسه باز کردن در افتاد و تلاقیش با سه دختر جادوگر در کلیت اثر چه بود؟ کشمکش دختر فلج و پرستار بر چه مبنایی شکل می گرفت و ... پرسش های ذهنی من، ذره ای از زیبایی و کمال کار کم نمی کند. اعتراف می کنم پرسش هایی از این دست را مثلا هنگام تماشای فیلم سنگ اندلسی بونوئل داشتم. راستی نمایش "هزار و یک تو" بیشتر اثری سورئال قلمداد می شود یا اکسپرسیونیست؟