یادداشت محسن خیمهدوز بر نمایش «هیدن»
«هیدن» یک نمایش دیدنی
محسن خیمهدوز: «هیدن» نمایشی که در تئاتر شهر از دیدنش باز ماندم اینک در سالن
... دیدن ادامه ››
نو و مجهز «هامون» به صحنه رفته و اجراهای خودش را ادامه میدهد. کاری که محصول زوج هنرمند، کورش شاهونه و ریحانه رضیست، با نویسندگی هر دو نفر، کارگردانی کورش و بازیگری ریحانه همراه با بازی حمید رحیمی.
هیدن داستان زوجیست که کنار هم زندگی خوبی دارند. زن نابیناست و مرد با چشمانش فقدان بینایی زن را جبران میکند تا اینکه یکی به دیگری خیانت میکند و دیگری هم تلاش برای فهم خیانت میکند. درام اما از این موضوع فراتر میرود و به مسئله «امر پنهان» میپردازد. مسئلهای که انسان معاصر بیش از هر زمان دیگری با آن درگیر است. درام با آنکه ساده آغاز میکند اما با گذر زمان پیچیدهتر میشود و آن چنان مخاطب را درگیر میکند که متوجه گذر زمان نمیشود.
وجه زیباتر نمایش هیدن اجرای آن در صحنه و بازیگری آن است. همراه با طراحی صحنه ابتکاری و زیبا در کنار موسیقی خوب صحنه که ترکیبی از نشاط، وهم، اضطراب، تعلیق و تراژدی را در مخاطب ایجاد میکند.
در عین حال که بازیها در سبک فانتزی و گاه کارتونی انجام میشوند، ساختار روایت خطیست و در سبک رئالیسم اجرا میشود. ترکیبی دشوار و در عین حال جذاب.
پرسش محوری هیدن این است که اگر یکی حقیقت را بفهمد اما نتواند آن را ببیند و دیگری بتواند ببیند اما حقیقت را نفهمد، رابطه این دو چگونه پیش میرود و به کجا ختم میشود؟
پرسش دیگری که هیدن مخاطب را با آن درگیر میکند مسئله «امر پنهان» است. برای بشر امروز امر پنهان چه جایگاهی دارد؟ به ویژه وقتی زیست انسان امروز در محاصره انبوهی از دستگاههای شنود، دوربینهای نظارتی و حاکمیت انواع متعدد سازمانهای اطلاعاتی در جوامع بشر برای کشف امر پنهان آدمیان است.
هیدن ترکیب مناسبی از این دو پرسش را با فرمی جذاب به صحنه میبرد به طوری که آنچه او را در سالن جذب میکند، فرم زیبای نمایش است و آنچه او را بعد از نمایش در بیرون سالن رها نمیکند، پرسشهاییست که در ناخودآگاه او جای گرفتهاند. پرسشهایی که به امر پنهان جهان مخاطب تبدیل شدهاند. بی آنکه نمایش تلاشی برای پاسخ دادن به این پرسشها کرده باشد.
*****
به زودی مطلب مفصلی از سه جنبه درباره هیدن خواهم نوشت:
- وجه هرمنوتیکی هیدن.
- وجه تحلیلی هیدن.
- نقد نشانهشناختی هیدن.