نمایش›نان

یادداشتِ نصــیر ملـــکی جو، نویسنده، طراح و کارگردانِ نمایش "نان":
"نان" در نگاهِ پیتر شومان، به یک ضرورت، معنا شده است*. نانِ ما اما آجرِ همیشگی احتیاجی است که نه به ضرورت، بلکه به محدودیتی جغرافیایی-فرهنگی در قلبِ تپنده ی خاورمیانه معنا خواهد شد. نانِ ما به تئاتر معنایی نمی دهد، بلکه تنها، معنای این روزها را به تماشاچیانش یادآور می شود. روحیه ی دورانِ پر التهابی که از مشروطه و پیش از مشروطه، ما را به آینده ای نامشخص و نامعلوم وصل کرده است. مفهومِ نان در نمایشِ "نان"، چیزی فراتر از فقر و گرانی و بی اخلاقی است. مفهومِ همیشگیِ انسانی است که بدونِ آرزو و بدونِ دفاع، تنها، در برابرِ اضطراب هایش، مقابلِ جهانی از یأس ها و تهدید ها ایستاده است. آدم هایی که به دردی لاعلاج، همچون سرطان یا امراضی از این دست مبتلا می شوند تنها آرزویشان خوب شدن است. پس، پیتر شومانِ عزیز، بگذارید ما خوب شویم؛ بعد، به مفهومِ تئاتر و ضرورتِ ایجاد آن خواهیم پرداخت.
*"تئاتر، یک ضرورت است، چیزی شبیه به نان." #پیتر_شومان
نمایشِ نان این روزها تا 24 تیر ماه، ساعت19، در حالِ اجراست.

دوستانی که این نمایش رو میخرند: ردیف‌های بالایی بهتر است.