نمایش›رومئو ژولیت و چند کاراکتر دیگر

من عوام الناس که گاهگاهی تئاتر می بینم ، همین عوام الناسی که گاهی دوست دارد عصر جمعه دست عهد و عیال و رفقا را بگیرد و گروهی بروند یک گوشه ای نمایش ببیند ، نمایشی که اجازه دهد این گروه ناجور رفقا که هر کدام یکجور می بینند و می شنوند یکساعت و نیم نمایشی ببینند که گروه ناجوری از رفقا را به تصویر می کشد که هر کدام یک جور می بینند و یک جور می شنود که وقتی از در سالن تئاتر خارج می شوند هر کدومشون یک برداشت و یک چیز فهمیده باشند بعد هی نگاه هم بکنند و بگن راست می گی اینجوری هم می شد دید چیزی که انگار نیست ولی هست و نهایتا لبخند به لب و راضی بروند کافه و تک کلام نمایش را به متلک بهم بگویند بعنوان همین عوام الناسی که قرار نیست بجای دیدن نمایش به صندلی نامناسب گیر بدهد چون بارها رو پله و روی بالشت کف سالن نشسته و اجرا دیده قرار نیست چون یک نوتی یکجای از دست ویالون زن در رفته و قطعه فالش شده احساس کشف و شهود و همه چیز فهمی بهش دست بده و لذت یک موسقی رو از خودش سلب کنه باید بگم ما که آمدیم دیدیم کیف هم کردیم متن را هم دوس داشتیم با عقل ناقصمان کلی لایه های پنهان هم دیدیم ده تا بیماری روانی هم اون وسط ها کشف کردیم و از این کشف خودمان مثل چی چیز کیف هم شدیم
حالا اگر یک اجرای فوق آرتیستیکی هم ندیدیم زمین که به اسمان نمیایید حتما قرار نبوده ببینیم ، اساسا ما عوام الناس شکر خورده ایم آمدیم تیارت دیده ایم و ساحت مقدس قشر آنتلکت ، خاص هنر شناس را با حضور خود آلوده کرده ایم
پ.ن
من خیلی کم نظر می دم ، نه چون خیلی خاصم بلکه چون از نواحی خاصی خیلی فراخم اما یک کامنت خوان حرفه ای هستم این کار رو دیدم قطعا ایراداتی داشت( ... دیدن ادامه ›› کدام کار ندارد) اما اگر کمی شل کنیم لذت بخش هم هست عمق هم دارد و برخی از کامنتها واقعا نقد ناروایی است بقول اون سکانس اخری , این تئاتر نه انقدر هست که تو می گی نه انقدر نیست که اونا می گن
پ.ن۲
دم همه عوامل گرم ، به امید روزی که تئاتر برای همه باشد
پ.ن۳
پیشنهاد می کنم ببینید