نمایش، شیوه زیستی و روابط بین یازده فرد تحت یک آزمایش روانشناختی را نشان میدهد.
ایتالیا؛ ۱۹۱۴: در یک خوابگاه هشت نفر در شش اتاق شبی را بدون اجازه خوابیدن گذرانده اند. حالا صبحگاه است و زندان بان ها با فریاد وارد خوابگاه میشوند:
من نمیگم کی شروع کنین ولی اگه دیر شروع کنی؛ نیم ساعت ۴۲.
در پوسترهای سری سیاه و سفید از عکس های رها خسروشاهی و در سری پوستر های فردی نقاشی ، نقاشی ها توسط کیمیا کریمیان تولید شده اند.
دیدن این نمایش برای عزیزان مبتلا به صرع و بیماری های حاد اعصاب و روان پیشنهاد نمی شود.
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
دفترچه و قلم دستم بود که اگر دیالوگ زیبایی شنیدم سریعا یادداشت کنم یادم نره که با یک پدیده مواجه شدم (هیچکدوم از دیالوگ ها رو نمیشد ماندگار نامید همش داد میزدن سر هم ( به خدا من موندم این فریاد زدن رو از این تئاتری ها بگیرن اینا چی میشن)
به سلامتی دوتا (یکی هم نه) دوتا عکاس کنار دست من با صدای شاتر بلند فکر کنم در مجموع 500 تا عکس انداختن انقدر صدای شاتر میومد که همین مزید بر غلت مسشد دیالوگ ها رو نفهمم
فقط در این حد که شب سختی رو داشتم (و ایموجی ناراحت )