نمایش کودک-بزرگسال جذابیتهای خودش رو داره. برای بیژن مفید، سیاوش طهمورث، فریبا متخصص و کامران قدکچیان به دیدن نمایش رفتم و با آذین فولادوند، قربان نجفی و بهرام سروری نژاد بیرون آمدم.
بوی سالن نمایش، خاطره سالن سیلورسیتی(سینما فرهنگ فعلی) و سالن نیاوران رو زنده می کنه. دیدن این سالنها طعمی از سالن های اصولی رو به کام آدم میاره. حیف که اینجور سالنها دیگه ساخته نمیشه.
کار برای کودک پیشاپیش یکی دو امتیاز مثبت(از اون ستاره های امتیازی) رو در خودش اره. کار کردن و آشنا کردن کودکان با هنر و تیاتر در ذات خودش با ارزشه. خصوصا اگر برپایه هنر باشه نه صرفا
... دیدن ادامه ››
سرگرم کردن.
داستان نمایش که بسیار مناسبه. البته طبیعیه که تغییراتی نسبت به اثر آقای مفید داشته باشه. این اجرا کودک رو با مفاهیمی مثل قدردانی، از خودگذشتگی، محبت، جذابیت، موسیقی فولکلور، اثر سو تبلیغات، سیاه و سفید ندیدن زندگی(اینکه همه افراد جنبه خوب و بد دارند)و... آشنا میکنه.
اگر دنبال شناختن خودتون هم باشید، چیزهایی رو در عمق روانتون پیدا می کنید. مثل احساس گرفتار شدن شاپرک خانومِ زیبا در تار...
دیدن آقای رضا بابک در سالن هم بسیار دلنشین بود و لذت کار رو دو چندان کرد. اینطور که گفتند سال ۱۳۵۲ در اجرای همین نمایشنامه حضور داشتند. زنده باشید.
تماشای این نمایش رو برای کودکان و بزرگسالانی که می تونند مدتی رو در چند سالگیشون سپری کنند، پیشنهاد می کنم.
دست مریزاد به تک تک گروه