نمایش›تک سلولی ها

من این اجرا رو دوست داشتم , درسته ریتم کندی داره , اما بعید میدونم جور دیگه ای میشد این متن رو اجرا کرد .
دیالوگ های بعضا قشنگی رو میشه شنید . از فرم اجرای عباس نورمحمدی و بیانش خیلی خوشم اومد . دلم می خواست بجای بازیگر دوم چند ساعت تو اون سلول دراز میکشیدم و همونجوری برام خاطره های بی مزه تعریف میکرد . نمی دونم چرا زمان نمایش به جای یک ساعت 40 دقیقه بود !
در مجموع یه کار مینیمال و شسته رفته که خوشحالم دیدنش رو از دست ندادم . فکر کنم یکی دو شب دیگه هم بیشتر از اجراش نمونده , به نظرم تجربه خوشایندیه از دستش ندید .
خدا قوت