نمایش›ترن

این تاتر را من دیشب دیدم که لازم دانستم نظرات خودم را با دوستانم به اشتراک بگذارم
1- بازی ها : بازی ها عمدتا عالی بود غیر از سه نفر از شهیدان و مادر و خواهر های شهید پارت 1 که کاملا حس میکردی دارند بازی میکنند بقیه عالی بودند مخصوصا امیر جعفری که کل صحنه را به سلطه خودش در آورده بود
2- نمایشنامه : اگر چه کلیت اون راضی کننده بود ولی من به شخصه مشکلات زیادی با آن داشتم و منظر یک پایان دیگری از اون بودم . نمایشنامه در چند جا دچار گیج شدگی بود در یک جا میخواست به تماشاگر به درستی بفهماند که محل دفن پیکر شهید مهم نیست مهم راه و روش و فکر آنهاست اینکه در قله ای با هزینه های هنگفت مزاری درست کنیم ارزشی نداره ولی در جای دیگه که نویسنده برای یکی از شهید ها محل دفنش را توضیح میدهد به وجد میاید و مشتاقانه تقاضای دیدن آنجا را میکند و این طور القا میکند که محل دفن جسم برای روح اهمیت زیادی دارد همچنین مرتب میخواهد بفهماند که کسانی که به هر علتی که بیشترین علت آن مفقود الاثر شدن است چون به خاک سپرده نشدند آرام نیستند ( پارت مربوط به آذربایجان که همدردی میکنند با شهیدانی که خاک نشدند ) من انتظار داشتم در پایانی این را ثابت کند که شهید نیازی به مزار و بارگاه ندارد و نیازی به فراموشدن یا نشدن ندارد چون او برای راهش شهید شد و راه و فکر او هست که باید فراموش نشود نه جسم و شخص او . یکی دیگر از موارد شخصیت حاج آقا بود که آخر معلوم نشد که این شخصیت سفید است ، سیاه است و یا خاکستری در جایی بیت المال هیچ ارزشی برایش ندارد و در جایی دیگر از انگشت قطع شده کارگر در حد آوردن هلکوپتر تلاش میکند یکی دو تا دیگه از شخصیت های داستان ها هم دچار این گیج شدگی ها بودند و ......
3-رشته کاری من طراحی روشنایی است . واقعا روی نورپردازی وطراحی نور کار شده بود . زاویه تابش نور ، ایجاد سایه ها روی دیوارها ، بازی با لوکس ... دیدن ادامه ›› نوری و .... کار را جذایب تر و تاثیر گذار میکرد
4- موسیقی کار که یک نفر بود در هیبت یک ارکستر اگر چه بسیار خوب کار کرده بود ولی متاسفانه موسیقی زیاد به گوش میرسید و میتوان گفت بالای 80 درصد مواقع در حال شنیدن موسیقی بودیم و یک مورد دیگر هم موسیقی در اکثر مواقع بیشتر از خود صحنه جلوه میکرد و برای یک موسیقی این یک سم مهلک است ولی در کل به نظر من خیلی خوب کار کرده بود
خوشحال میشوم نظرات دوستان دیواریم را هم در این مورد داشته باشم
پاینده باشید و به امید دیدار

نمیدونم چی بگم. نمی تونم انکار کنم که تو لحظات کوتاهی از نمایش لذت بردم اما در مجموع که نگاه می کنم جز یک سری منولوگ شعار گونه، بازیهایی که در خیلی موارد فقط به لطف فضاسازی موسیقی قابل تحمل به نظر میامد چیزی ندیدم. پرداختن بی مورد و خارج از موضوع به زلزله که نقطه ضعف بزرگ نمایشنامه بود. در آخر دوست دارم ضمن عرض خسته نباشید به عوامل این تیاتر بگم که نیاز نیست سعی کنیم به هر قیمتی کاری را اجرا کنیم.