سلام به همه
اول در یک جمله بگم که به نظرم نمایش خیلی خوبی بود و به همه سلیقه ها میشه پیشنهادش کرد.

متن که زیبا و سهل ممتنع؛ با اینکه پایانبندی ظاهرا ساده و کلیشه ای داشت، ولی روندی که طی شد، باعث میشه از این سادگی، چند برداشت جالب و جدی داشت.

بازیها، چه نقش اصلیها و چه همه بازیگرای محترم، و چه هماهنگی بین بازیها خیلی خوب بود؛ .. تبریک به کارگردان عزیز .. و خدا قوت به همه؛
ریزه کاریهایی که بازیگر نقش طاهر روی سر و گردنش در اورده بود هم برام جالب بود.
صداسازی اون آقایی که وردست فری بود، هر چند ایده خوبی بود و بازیشون هم قشنگ بود، اگر یه کم رقیق تر بود به نظرم بهتر بود .. یه مقدار کارتونی ... دیدن ادامه ›› شده بود این صداسازی و از فضای کلی کار قدری بیرون میزد.

قاب صحنه هم خیلی خوب و چشم نواز بود؛ ولی این اسپری بخارها یا دودها رو نفهمیدم چه کمکی میکنه.

از نورپردازی خیلی نکته درخشانی دریافت نکردم .. الا یه جا که صحنه تماما روشن بود با یه ترکیب نور زیبایی که یه حس خیلی خوبی القا میکرد که با حس اون لحظه سازگار بود.

ایده میکروفن هم که موردی و به اندازه استفاده شد هم جالب بود.

موسیقی و آواز خیلی خیلی خوب بود .. هم خودش هم نشستنش روی کار؛ البته اونجور که تو ذهنمه، وقتی کار جلو میرفت این چفت شدنش با کار بیشتر میشد و اوایل کمتر بود .. اما درباره انتخاب شعر: یه جایی این بیت زیبای آقای فاضل نظری (من و جام می و معشوق ...) خونده شد، که به نظرم انتخاب خوبی برای این نمایش که در دهه 30-40 میگذره نبود و یه جوری من رو از اون فضا خارج کرد یه لحظه و یه حس فانتزی-رومانتیک مدرن میداد.

کلا هم فکر میکنم کار هر چی جلوتر میرفت پخته تر و چشم نواز تر و گیراتر میشد؛ البته شاید حرف زدن دو بزرگواری که کنار بنده بودن در اوایل کار هم تاثیر داشت که اولش نتونم خوب همراه بشم؛ از این دو بزرگوار تشکر میکنم که بعد تذکرم، سکوت رو رعایت کردن؛ فکر میکنم اینجوری خودشون هم بیشتر لذت ببرن.