آنتراکت را می توان نمایشنامه ای با ابعادی اجتماعی به شمار آورد، از این حیث که به معضل گفتمان جوانان در رخدادهای امروزه جوامع می پردازد. محصول هنری مشترک "خانم شاهمرادی فرد و خانم میلانی" زوج هنری جوانی که اولین تجربه نمایشی خود را بصورت زنده عرضه می کنند در پی یافتن مفری برای ارتباط است. اگر چه ظهور فناوری های نوین دست به دست هم داده اند تا آدمها را هر چه بیشتر از هم منزوی سازند ولی اینجا ایده ای رقم می خورد تا به نزدیکی آدم ها و کشف راههایی اگر چه در "فضایی تو در توی هم شده" بیانجامد. حرکت نمایشی موزون هنرپیشه زن که جلوه هایی از ایثار و توانمندی های بالقوه و شاید بتوان گفت بالفعل زنان را برملا می سازد فرصت لازم را به بیننده می دهد تا به دغدغه‌های نیمه پنهان زندگی در جامعه ما توجه کند. اگر چه امکانات ناچیز سالن "خانه هنر دیوار" فرصت بروز استعدادهای هنرمندان جوان ما را فراهم نمی کند ولی به تلاش عوامل نمایش در استخراج حداقل ها و بکارگیری حداکثری از آنها دست مریزاد باید گفت.
دکتر محمدرضا پورمند