من معتقدم خالق هر اثر از خود اون اثر مهم تره چون از روح خودش در اون اثر دمیده.
نمایش مادر فقط تلفیق هنر وعلم روانشناسی نبود زاییده ی ذهنی خلاق و نتیجه ی ساعت ها وروزها تامل بود.
من در این اثر عشق ونفرت،حسرت وامید،خواستن ورهایی،بودن وترد شدن،گفتن وشنیده نشدن،غریب در ذهنی شلوغ،خانواده ودرنهایت واژه ای به نام مادر را نظاره گر بودم.
متن و شیوه ی اجرایی عالی بود و بازی مژگان نوایی در نقش مادر چشم نواز.